________________
नाणदयाणं खंतीविरईकिरियाइ तं तओ देइ । अन्नो दरिद्दपडिसेहवयणतुल्लो भवे दाया ॥१२॥ ज्ञानदययोः क्षान्तिविरतिक्रियया तत्तको ददाति । अन्यो दरिद्रप्रतिषेधवचनतुल्यो भवेद्दाता ॥ १२ ॥
(૧૨) જ્ઞાન અને અભયદાનનોદાતા તે સાધુ ક્ષમા અને ચારિત્રની ક્રિયાથી
તે જ્ઞાન અને અભયદાન આપે છે. ક્ષમા અને ચારિત્રની ક્રિયાથી રહિત અન્ય દાતા દરિદ્ર પ્રતિ દાનનું નિષેધક “નહિ આપું આવા વચન તુલ્ય છે. અર્થાત્ દાતા નહિ જેવો છે. અથવા અન્ય દાતા हाननु-निषेध 'ना' क्यन बोलनार हरिद्रपोछे.
एवमिहेयं पवरं सव्वेसिं चेव होइ दाणाण । इत्तो उनिओगेणं एयस्स वि ईसरो दाया ॥१३॥ एवमिहैतत्प्रवरं सर्वेषामेव भवति दानानाम् । इतस्तु नियोगेन एतस्यापीश्वरो दाता ॥ १३ ॥
(૧૩) આ પ્રમાણે અહીં – દાનનાં પ્રસ્તાવમાં આ અભયદાન બધાય
દાનોમાં શ્રેષ્ઠ છે. આથી જ આ દાનનો પણ દાતા અવશ્ય ઐશ્વર્યસંપન્ન હોય છે.
इय धम्मुवग्गहकर दाणं असणाइगोयरं तं च । पत्थमिव अन्नकाले य रोगिणो उत्तमं नेयं ॥१४॥ इति धर्मोपग्रहकरं दानमशनादिगोचरं तच्च । पथ्यमिवान्नकाले च रोगिण उत्तमं ज्ञेयम् ॥ १४ ॥
(૧૪) આ પ્રમાણે અશન-પાનાદિ વિષયક દાન ધર્મનું ઉપખંભક છે. ભોજન સમયે રોગીને માટે પથ્યની જેમ તેને ઉત્તમ જાણવું. કારણકે
પ૩
IMW
