________________
(૧૧) આ સાધુ પોતાના માયાચારનું નિરીક્ષણ કરીને પોતાના આત્માને
શિક્ષા-શિખામણ આપવા પૂર્વક ઉપધિ=વસ્ત્ર પાત્રાદિનું પ્રતિલેખન જે પ્રમાણે સૂત્રાર્થ કહેવાયો છે તે તે પ્રમાણે સારી રીતે બધાય ઉચિત્તનું આ સેવન કરે.
पडिवत्तिविरहियाणं न हु सुयमित्तमुवयारगं होइ । नो आउरस्स रोगो नासइ तह ओसहसुईओ ॥१२॥ प्रतित्तिविरहितानां न खलु श्रुतमात्रमुपकारकं भवति । नो आतुरस्य रोगो नश्यति तथौषधश्रुतेः ॥ १२ ॥
(૧૨) ઉપર કહ્યા પ્રમાણે બધા ઉચિતનું સેવન કરે કારણ કે જેમ તથા
પ્રકારના ઔષધના સાંભળવા માત્રથી રોગી માણસ નો રોગ નાશ પામતો નથી તેમજ શ્રુત-શ્રવણ માત્ર આચરણ વિના ના જીવોને ઉપકારક થતુ નથી.
न य विवरीएणेसो किरियाजोगेण अवि य वड्डे । इय परिणामाओ खलु सव्वं खुजहुत्तमायड् ॥१३॥ न च विपरीतेनैष क्रियायोगेणापि च वर्धते । इति परिणामतः खलु सर्व खलु यथोक्तमाचरति ॥ १३ ॥
(૧૩) અને વિપરીત ચિકિત્સાના સેવનથી પણ રોગ નાશ પામતો નથી
પરંતુ વૃધ્ધિ પામે છે. આ પ્રમાણેના પરિણામથી મુનિ સૂત્રમાં જે પ્રમાણે કહેલું છે તે પ્રમાણે તે બધાયનું નિશ્ચયથી આચરણ કરે છે.
थेवो वित्थमजोगो नियमेण विवागदारुणो होइ । पागकिरियागओ जह नायनिजं सुप्पसिद्धं तु ॥१४॥
