________________
ભગવાન પણ જીવોના સુખદુઃખધર્મ-અધર્મમાં નિમિત્ત બને છે.
एसो अणाइमं चिय सुद्धो य तओ अणाइसुघुत्ति । जुत्तो व पवाहेणं, न अनहा सुद्धया सम्मं ॥ १२ ॥ एषोऽनादिमानेव शुद्धश्च ततो नादिशुद्ध इति । युक्तश्च प्रवाहेण नान्यथा शुद्धता सम्यक् ॥ १२ ॥
(१२)
આ ભગવાન અનાદિ શુધ્ધ છે. તે અનાદિ શુધ્ધ છે આ કથન પ્રવાહથી યુક્ત છે. પરંતુ બીજી રીતે =વ્યક્તિગત વિચારતા આવી અનાદિ શુધ્ધતા વ્યવસ્થિત ઘટી શકે નહિ. સિધ્ધાંતી આ વાતની પુષ્ટિ માટે હવેની ગાથા કહે છે.
बंधो वि हु एवं चिय अणाइमं होइ हंत कयगो वि । इहरा उ अकयगत्तं निच्चत्तं चेव एयस्स ॥ १३ ॥ बन्धोपि खल्वेवमेवानादिमान्भवति हन्त कृतकोपि । इतरथा तु अकृतकत्वं नित्यत्वं चैवैतस्य ॥ १३ ॥
આ જ પ્રમાણે બંધકૃતક અને વ્યક્તિથી સાદિ હોવા છતાં પ્રવાહથી અનાદિ છે. જો આવું ન માનવામાં આવે તો આ બંધનું અકૃતત્વઅજન્યત્વ અને નિત્યત્વ થાય. દષ્ટાંત = આકાશ. તેમ ભગવાન પણ પ્રવાહથી અનાદિ શુધ્ધ છે.
जह भव्वत्तमकयगं न य निच्चं एव किं न बंधोवि ?। किरियाफलजोगो जं एसो ता न खलु एवं ति ॥१४॥
यथा भव्यत्वमकृतकं न च नित्यमेवं किं न बन्धोपि । क्रियाफलयोगो यदेष तन्न खलु एवमिति ॥ १४ ॥
१४
