________________
जइ तत्तो अहिगं खलु होइ सरुवेण किंचि तो भेओ । न वि अज्ज वासकोडीमयाण माणम्मि सो होइ ॥ १५ ॥
यदि ततोऽधिकं खलु भवति स्वरूपेण किंचित्ततो भेद: । नाप्यद्यवर्ष को टिमृतयोर्माने स भवति ।। १५ ।।
(૧૫) જો એક સિધ્ધના સુખ કરતા બીજા સિધ્ધના સુખમાં સ્વરૂપથી જ કંઈક અધિકતા હોત તો તેમાં ભેદ થાત. પરંતુ તેવું નથી. જેમ આજના અમૃત અને ક્રોડ વર્ષ પૂર્વના અમૃતના સ્વરૂપમાં કોઈ ભેદ નથી અથવા આજે મરેલા વ્યક્તિ અને ક્રોડ વર્ષ પૂર્વે મરેલા વ્યક્તિના માનમાં-ધ્વંસાભાવ પ્રમાણમાં કોઈ ભેદ નથી. અભાવરૂપે બંને સમાન છે. અભાવ માત્રની અપેક્ષાએ કોઈ ભેદ નથી.
किरिया फलसाविक्खा जं तो तीए ण सुक्खमिह परमं । तम्हा मुगाड़भावो लोगिगमिव जुत्तिओ सुक्खं ॥ १६ ॥
क्रिया फलसापेक्षा यत् ततस्तस्या न सौख्यमिह परमम् । तस्मान्मूकादिभावो लौकिकमिव युक्तितः सौख्यम् ॥ १६ ॥
(૧૬) જે ફળ શરીર, ઈન્દ્રિય દેશ-કાળ-સંયોગ વગેરે કોઈક ને કોઈક ચીજને સાપેક્ષ હોય તેવાજ ફળને ક્રિયા આપે છે. તે કારણથી અહીં શ્રેષ્ઠ સુખ સંભવતુ નથી. તેથી પરપ્રવૃતિ પ્રત્યે જે મૂકબધિર અને અંધતુલ્ય ઉપેક્ષાભાવના લૌકિક સુખની જેમ યુક્તિથી સિધ્ધ ભગવંતોનું સુખ છે. ‘સમજે તેને સંતાપ’ ‘દેખવું નહિ અને દાઝવું નહિ’, ‘મૌનું સર્વાર્થસાધનં’ ‘ન બોલવામાં નવ ગુણ,’ ‘પરચિંતા અધમાધમાં’ આવી યુક્તિગર્ભિત લોકોક્તિઓ જેમ ઈન્દ્રિયોથી નિરપેક્ષ થવામાં જ સુખને જણાવે છે. તેમ સિધ્ધ ભગવંતમાં ક્રિયા નિ૨પેક્ષ સુખ યુક્તિથી સિધ્ધ થાય છે.
૧૫૬
