________________
प्रथममथ प्रीतिरपि खलु पश्चाद् भक्तिस्तु भवत्येतस्य । आगममात्रं हेतुस्ततोऽसंगत्वमेकान्तात् ॥ १७ ॥
(૧૭) આ જિનોક્ત અનુષ્ઠાનને વિષે પ્રથમ સાધુને પ્રીતિ થાય છે.પછી ભક્તિ થાય છે. પછી જિનવચનને આગળ કરનારું વચનઅનુષ્ઠાન થાય છે. ત્યારપછી એકાંતે અસંગ-અનુષ્ઠાન હોય છે.
जइणो चउव्विहं चिय अन्नेहि वि वन्नियं अणुट्ठाणं । पीईभत्तिगयं खलु तहागमासंगभेयं च ॥ १८ ॥ यते श्चतुर्विधमेवान्यैरपि वर्णितमनुष्ठानम् । प्रीतिभक्तिगतं खलु तथाऽऽगमासङ्गभेदं च ॥ १८ ॥
(૧૮)યતિનું આ ચાર પ્રકારનું જ અનુષ્ઠાન હોય છે. પતંજલી વગેરે’ અન્ય યોગીઓ વડે પણ પ્રીતિ,ભક્તિ,વચન અને અસંગના ભેદથી વર્ણવાયેલ છે.
आहारोवहिसिज्जासु संजओ होइ एस नियमेण । जय अहो सम्मं इत्तो य चरित्तकाउ त्ति ॥ १९ ॥ आहारोपधिशय्यासु संयतो भवत्येष नियमेन । जायतेऽनधः सम्यग् इतश्च चारित्रकाय इति ॥ १९॥
(૧૯) આ સાધુ આહાર, ઉપધિ અને વસતી વિષે નિશ્ચયે સંયત-રાગદ્વેષ વિનાનો હોય છે. આથી જ તેનો ચારિત્ર દેહ સારી રીતે શુધ્ધ હોય છે. અથવા આથી જ સાધુ પવિત્ર ચારિત્ર કાયાવાલો થાય છે.
एयासु अवनवओ जह चेव विरुद्धमेविणो देहो ! पाउणइ न उणमेवं जइणां वि हु धम्मदेहु त्ति ॥ २० ॥
૯૪
