________________
चरणपरिणामधम्मे दुच्चरियं अद्धिई दढं कुणइ । कह वि पमायावट्टिय जाव न आलोइयं गुरुणो॥१७॥
चरणपरिणामधर्मे दुश्चरितमधृति दृढं करोति । कथमपि प्रमादावर्तितं यावन्नालोचितं गुरोः ॥ १७ ॥
(૧૭) કોઈપણ રીતે પ્રમાદથી લેવાયેલ દોષની આલોચના ગુરૂ પાસે
ન થાય ત્યાં સુધી ચારિત્રના પરિણામ સ્વરૂપ ધર્મને વિષે તે દોષ અત્યંત અવૃતિ કરે છે અર્થાત સાધુને અત્યંત અસ્વસ્થ કરે છે.
जं जाहे आवज्जइ दुच्चरियं तं तहेव उत्तेणं । आलोएयव्वं खलु सम्मं सइयारमरणभया ॥ १८ ॥ यद्यथाऽऽपद्यते दुश्चरितं तत्तथैव यत्नेन । आलोचयितव्यं खलु सम्यक् सातिचारमरणभयात् ॥ १८॥
(૧૮) સાતિચાર મૃત્યુના ભયથી સાધુએ જયારે જે અપરાધ, થાય તે
અપરાધ ત્યારે જયત્નપૂર્વક સારી રીતે આલોવો જોઈએ. અર્થત આલોચના કરવી જોઈએ.
एवमवि य पक्खाई जायइ आलोयणाओ विसओ त्ति । गुरुकज्जाणालोयणा भावाणाभोगओ चेव ॥ १९ ॥
एवमपि च पक्षादौ जायत आलोचनाया विषय इति । गुरुकार्यानालोचनाद् भावानाभोगतश्चैव ॥ १९ ॥
(૧૯) આ પ્રમાણે અપરાધોની તુરત જ આલોચના કરવા છતાં ખરેખર
અનાભોગથી જ મોટા અકાર્યની આલોચના ન થવાથી અથવા ગુરૂ સંબંધી ગ્લાન-વૈયાવચ્ચ આદિમાં વ્યાપૂત હોવાના કારણે
११४
