________________
૩૮ _
યોગસાર પ્રકરણ/પ્રથમ પ્રસ્તાવ/બ્લોક-૩૧, ૩૨-૩૩ અપવર્ગના ફલને આપનારો છે એટલું જ નહીં પણ મોહથી વ્યાકુળ થયેલું ચિત્ત ભગવાનની ભક્તિ કરીને સ્વસ્થતાને પામતું હોવાથી વર્તમાનમાં પણ સુખને આપનાર છે. માટે ગૃહસ્થોએ સદા દ્રવ્યસ્તવ કરવો જોઈએ. |૩૧ાા અવતરણિકા -
પૂર્વશ્લોકમાં દ્રવ્યસ્તવ ગૃહસ્થને કઈ રીતે કલ્યાણનું કારણ છે તે બતાવ્યું. હવે, વિરતિવાળા એવા શ્રાવકને તે દ્રવ્યસ્તવ કઈ રીતે સંસારના ઉચ્છેદનું કારણ બને છે તે બતાવવા અર્થે બે શ્લોકોથી કહે છે – શ્લોક :
भवेद् विरतिरप्यस्य यथाशक्ति पुनर्यदि । તઃ પ્રતિઃ સિંદ: નિર્મથર્ન પ્રતિ રૂા. श्रावको बहुकर्मापि पूजाद्यैः शुभभावतः ।
दलयित्वाऽखिलं कर्म शिवमाप्नोति सत्वरम् ।।३३।। શ્લોકાર્ચ -
જો આને શ્રાવને, યથાશક્તિ વિરતિ પણ હોય તો કર્મના નિર્મથન પ્રત્યે પ્રક્ષરિત સિંહ છે શગુના નાશ માટે સન્મુખ થયેલ સિંહ છે અને તેવો શ્રાવક બહુકર્મવાળો પણ સંચિત થયેલાં ઘણાં કર્મવાળો પણ, શુભભાવથી પૂજાદિ વડે અખિલ સકલ, કર્મનો નાશ કરીને સત્વર મોક્ષને પામે છે. ll૩૨-૩૩. ભાવાર્થ
પૂર્વશ્લોકમાં કહ્યું કે ગૃહસ્થ જે દ્રવ્યસ્તવ કરે છે તે સ્વર્ગ-અપવર્ગને આપનારો છે અને વર્તમાનમાં પણ સુખને આપનારો છે. આનાથી એ પ્રાપ્ત થાય કે દ્રવ્યસ્તવમાં સરાગપણું હોવાને કારણે તે પરંપરાએ મોક્ષને દેનારો છે અને સાક્ષાત્ સ્વર્ગનું કારણ છે. હવે, જે શ્રાવક પોતાની શક્તિને ગોપવ્યા વિના વિરતિમાં યત્ન કરે છે તે શ્રાવક કર્મના નિર્મથન માટે તત્પર થયેલ સિંહ સમાન છે; કેમ કે તે શ્રાવકના ચિત્તમાં સંસારનો ઉચ્છેદ જ એક લક્ષ્ય છે અને તેના
