________________
( १४५ )
परसुखतुष्टिर्मुदिता परदोषोपेक्षणमुपेक्षा ॥ ४–१५ ॥
हित केम पामे दुःख रहित केम
मूलार्थ - अन्य आत्माओ पोतानुं एम विचारखुं ते मैत्री १, तथा अन्य ग्रात्मा थाय ए विचारखुं ते करुणा २, अन्यनुं सुख देखी प्रसन्न थ ते मुदिता ३ ने अन्यना दोषो देखी तेनी उपेक्षा करवी उपेक्षा ४.
" स्पष्टीकरण "
श्लोको भाव घणो ज स्पष्ट होवाथी तेमज आागल उपर आ चारे भावनानुं विशिष्ट स्वरूप कहेवामां आवशे ए कारणथी अत्रे चारे भावनानुं स्वरूप विचारवामां वधु उतर्या नथी.
ए प्रकारे अभ्यासरूप मैत्री आदि गुणोनुं स्वरूप कथा पछी ' धर्मतस्व ' ना लक्षणोनो उपसंहार करवानी इच्छाथी ग्रंथकर्ता चतुर्थ षोडशक प्रकरणानी समाप्ति सूचन करे छे.
एतज्जिनप्रणीतं
लिंगं खलु धर्मसिद्धिमज्जन्तोः । पुण्यादिसिद्धिसिद्धेः
सिद्धं सद्धेतुभावेन ॥ ४-१६ ॥ मूलार्थ - धर्मनी यथार्थ सिद्धि जे भ्रात्मा पाम्यो होय