________________
(૭)
આ પ્રમાણે શક્તિ અનુસાર કથનરૂપ પ્રકરણ રચનાથી તે તે અધિકારોના-વિષયોનો જે જે શ્રુતથી ઉધ્ધાર થાય છે. તે તે શ્રુતનો વિચ્છેદ થશે નહિ. કારણકે, રચિત પ્રકરણોમાં વિષયોના આંશિક દર્શનથી જિજ્ઞાસુ કૌતુકથી પણ તે તે શ્રુતમાં અધ્ધયનાદિની પ્રવૃતિ કરશે. અથવા “ગરો ના સ્થાને “નુત્તો'ની સંભાવના કરીએ તો અધિકારોના ઉધ્ધાર ઉચિત છે. બાકીનું સુગમ છે.
इक्को उण इह दोसो जं जायइ खलजणस्स पीडत्ति । तह वि पयट्टो इत्थं दटुं सुयणाण मइतोसं ॥८॥ एकः पुनरिह दोषो यज्जायते खलजनस्य पीडेति । तथापि प्रवृत्तोत्र दृष्ट्वा सुजनानां मतितोषम् ॥ ८ ॥
(૮)
વળી આ શાસ્ત્રની રચનામાં જો કે દુર્જનોને પીડા થવા રૂપ એક દોષ છે. તો પણ સજ્જનોના અતિતોષને જોઈને આ વિષયમાં પ્રવૃત્ત થયો છું.
तत्तो वि य जं कुसलं तत्तो तेसिं पि होहिइ ण पीडा। सुद्धासया पवित्ती सत्थे निद्दोसिया भणिया ॥९॥ ततोऽपि यत्कुशलं ततस्तेषामपि भविष्यति न पीडा । शुद्धाशया प्रवृत्तिः शास्त्रे निर्दोषिका भणिता ॥ ९ ॥
(૯)
તે આ પ્રકરણ રચવાથી જે પુણ્ય થી તે પુણ્યથી તે દુર્જનો ને પણ પીડા થશે નહી. માટે જ શુધ્ધાશય પૂર્વકની પ્રવૃતિ શાસ્ત્રને વિષે નિર્દોષ કહેલી છે.
