________________
૧૬ અમર રહે માતા કેરીઆ!
રીઆની તવારીખમાં સૈથી વધુ પવિત્ર એવો ઈ. સ.
૧૯૧૯ના માર્ચ મહિનાને ત્રીજો દિવસ હતો. કેરીઆની રાજધાની શીઉલ શહેરની એક નિશાળમાં તે દિવસ મેળાવડે મળ્યો હતો. જાપાની બડેખાંઓએ બાળકને રાજભક્તિનાં ભાષણે દીધાં. બાલકે એ હડતાલ ખોલી નાખી તે બદલ સટીફીકેટ વહેંચાં. બધાં બાળકે આતુર હૃદયે સભા ખતમ થવાની રાહ જોતાં હતાં. એ શેની વાટ જોતાં હતાં કે મીઠાઈની?
છેવટે એક તેર વરસને કિશાર બાલક મોખરે આવ્યો ને એણે બહુ જ વિનયભર્યું એક ભાષણ કર્યું. જાપાની અમલદારે ખુશખુશ થઈ જાય એવું રાજભક્તિથી તરબળ એ ભાષણ હતું. પછી ભાષણને અંત આવતો હતો ત્યારે બોલનાર બાલકે શરીર ટટ્ટાર કર્યું, એની છાતી ધસીને બહાર આવી ને એની આંખોમાં કઈ ઉંડા નિશ્ચયની કાંતિ ઝળકી ઉઠી. એને અવાજ બદલી ગયો.
એ નિશ્ચય શા હ ? મોતને ભેટવાને. બાલક એવા શબ્દો ઉચ્ચારવા જતો હતો કે જે શબ્દોએ હજારનાં માથાં લીધાં હતાં. બાલકને આ વાતની ખબર હતી.
ને એણે એ શબ્દો ઉચ્ચાર્યા: “હવે થોડુંક જ બેસવા દેજે. તમારી પાસે અમે એક જ વસ્તુ માગી લઈએ.”
આટલું કહેતાં જ એને હાથ એની છાતી ઉપર પડ્યો. એ સાથે તે ત્યાં બેઠેલા સેંકડો બાળકને હાથ પોત પોતાની છાતીમાં પેઠા. જાપા- '
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
