________________
અમરિકાની દિલસોજી
આ એક મહેમાનના મનમાં એવો તિરસ્કાર, એ કોપ વ્યાપી ગયે કે એણે પોતાની મંડળને સંગાથ છોડે, એકાકી એ આખા કેરીઆમાં રખડશે. અમેરિકામાં જઈને એણે આખું ભોપાળું એના નગ્ન સ્વરૂપમાં રજુ કર્યું.
એ મંડળીના નિવાસ દરમ્યાન સરકાર શું કર્યા કરતી હતી?” તારો પર તારે છૂટતા હતા કે “મહેમાને વિરૂદ્ધ કાવતરું ચાલે છે. મહેમાનોની ગાડીને પટકવા માટે પાટા ઉખેડી નાખેલા છે, બેમ્બ છૂટવાની તૈયારી છે.”
અમેરિકામાં પાછા આવતાં એક પણ મુસાફરે આ રેલગાડીના અકસ્માત, કાવતરાં કે બોમ્બ વિષે એક ઉચ્ચાર સરખે યે નથી કર્યો. ઉલટું મહેમાનોએ ઠેર ઠેર જણાવ્યું કેઃ “એ રમણીય ભૂમિનાં લેકે–પુરૂષે, સ્ત્રીઓ ને બચ્ચાઓ-સ્ટેશને સ્ટેશને આઘે ઊભાં ઊભાં અમારી સામે દયામણી આંખે નિહાળી રહ્યાં હતાં. કવચિત ક્વચિત એ હર્ષનાદ કરતાં હતાં, પણ ઘણુંખરું તે એ ચુપચાપ ઉભાં રહેતાં. એની ચુપકીદીમાં અમે એનાં હૈયાં વાંચી શકતા. એના પ્રાણ પરદેશી સત્તાની સામે પિકારતા હતા.
આ રીતે દરિયાપારના પ્રવાસીઓ કેમેરા લઈ લઈને આવ્યા, ભાષણ દઈ ગયા, વિનાશની છબીઓ પાડી ગયા, ઘેર જઈને વર્તમાનપત્રોમાં કેરીઆની દુઃખમય કથની ઉપર કરુણાના થોડાએક શબ્દો પણ તેઆએ લખી કાઢયા. પરંતુ અમેરિકાવાસીઓ આવ્યા તે તે પોતાનાં દેવાલયોની ને પિતાના ધર્મબંધુઓની પાયમાલી સાંભળીને અમેરિકાના વેપારીઓએ બૂમરાણ કર્યું તે તે પેલી પોતાની રેલ્વે કંપનીઓના પાટા કેરીઆની ભૂમિ પરથી જાપાને ઉખેડી નાખ્યા એ બળતરાએ. પચીસ વરસ થયાં એનાં વીજળીનાં કારખાનાં કેરીઆની અંદર ચાલતાં એની તમાની પેઢીઓ જામી પડેલી; એના નાખેલા નળમાંથી કેરીઆવાસીઓને પાણી પહોંચતું; એને હાથે કેરીઆનાં જંગી વહાણે બંધાતાં; એના સંચાઓ વડે કેરીઆની ખાણમાંથી સોનું ખેંચાતું; કારીઆને દારૂગોળો એનાં કારખાનામાં તૈયાર થતે. જાપાને આવીને
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
