________________
સહારનાં શસ્ત્રા
તહેામતદારા પાસેથી બાતમી મેળવવા માટે કેવી કેવી કળાઓ વપરાતી ? પુરૂષાનાં અને બચ્ચાંનાં બાવડાં બાંધી ઉંચે ટીંગાડવામાં આવતાં અને તે છેક બેશુદ્ધ બની જાય ત્યાંસુધી, એ બાંધેલી દોરી ખેંચાતી ને ઢીલી થતી. ધગાવેલા સળી ઉપર એની આંગળીઓ ચાંપવામાં આવતી. એના શરીરના માંસમાં ધગધગતા ખીલા ધેાંચાતા. આંગળીના નખને ચીમટાથી ખેંચી કાઢવામાં આવતા. (ઇ. સ. ૧૯૨૨ સુધી તે આ બનતું જ આવ્યું છે.)
ધધારાજગારથી વંચિત થએલાં, તે સરકારી સતાવણી ન સહી શકનારાં ૭૫ હજાર કારીઆવાસીએ વરસે વરસે ધરબાર છેડીને મંચુરીઆ તરફ ચાલી નીકળવા લાગ્યાં. રસ્તે ભૂખમરા, કડકડતી ઠંડી અને મૃત્યુ રાહ જોઇ રહ્યાં હતાં, પણ જાપાની જુલ્મની અંદર રહેલુ અપમાન આ માના મૃત્યુમાં નહાતુ
·
દેશ છેાડીને ચાલી જનારી નારીઓનાં અંગ ઉપર નગ્નતા ઢાંકવા જેટલાં પણ વસ્ત્ર! નહાતાં. પીઠ ઉપર એનાં નાનાં બચ્ચાં બાંધેલાં હતાં. તેથી એકબીજાનાં શરીરની હું મેળવીને તે ચાલતાં. બાળાનાં નાજુક આંગળાં ઠંડીમાં એક બીજા સાથે ચેટી જતાં. વૃદ્ધ સ્ત્રીપુરૂષા, વાંક કેડ કરીને ગાઉના ગાઉ સુધી ચાલ્યાં જતાં. આખરે એ જર્જરિત શરીરા થાકી જાય, આગળ ચાલી ન શકે અને માર્ગોમાંજ પ્રાણ છેડે. સગર્ભા સ્ત્રીઓને રસ્તાની ધર્માંશાળાઓમાં પ્રસવ આવે. એવાં દુઃખાની ખરદાસ કરતાં કરતાં ૭૫ હજાર કારીઆવાસીઓ દેશવટે ચાલ્યાં ગયાં. આજે તે મસુરીઆમાં એની સંખ્યા પાંચ લાખની થઇ ગઇ છે.
જાપાન તા તાજ્જુબ બનીને જોતું રહ્યું કે આ બહાદૂર પ્રજાના પ્રાણ તલવારથી નથી જતા. તલવાર ચલાવીને દુશ્મન ચાહે તેટલું લેાહી ચૂસી શકે, વસ્તીની ગણતરીના આંકડા એછા કરી શકે, પણ એ લાહીના ઉંડાણમાં ને એ આંકડાઓથી એક અગમ્ય, એક એવા પ્રાણ પ્રજાને હાય છે કે જેને જાલીમનાં શસ્ત્ર સ્પર્શી જ ન શકે. એ પ્રાણ તે પ્રજાની સંસ્કૃતિ ને પ્રજાનું ચારિત્ર્ય, જાપાને
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
