________________
અબળાઓ પર અત્યાચાર
૮૩
એ કુમારિકા બીજું કશું યે ન સમજાવી શકી. નિર્જીવ કાયદાઓની વ્યાખ્યાઓ કરતો જાપાની ન્યાધીશ ઘેલી છોકરીની તરફડતી જીભ તરફ ને ચમકતી ગગનસ્પર્શી આ તરફ નિહાળી રહ્યો. આજ જાણે આખી કેરીઆની સ્ત્રી જાતિ એક હાની કુમારિકાનું રૂપ ધરી સામે આવીને એ ન્યાયાધીશને, એના ન્યાયસનને, જાપાની લશ્કરને કે જાપાની સરકારને પડકારતી હતી કે ““મહારા શરીરને ભલે કાપી નાખો; પણ તમારી એ તલવાર કે બંદુકની ગોળી ત્યાં નહિ પહોંચે–ત્યાં, હારા અંતરતમ પ્રાણુમાં, જે પ્રાણ પળેપળે પિકારી ઉઠે છે કે “અમર રહે માતા કેરી !”
એક દયાળુ પરદેશીએ એક કેરીઅન કુમારિકાને રસ્તામાં ચેતાવી સાવધાન, ગુખેશમાં ભળીશ ના! જે લશ્કર ચાલ્યું આવે છે બાલિકાનું મોં મલક્યું. પરેદેશી સનને આભાર માન્યો અને “મેંસેઈ ! અમર રહો મા !” એમ પિકારતી ચાલી નીકળી. ડી વારમાં જ એ જાપાનીઓના હાથમાં જઈ પડી.
સરકારી અત્યાચારના આ આખા રાજ્ય દરમ્યાન કોઈ પણ કેરીઆવાસીએ મારપીટ કરી નથી. માત્ર એક જ અપવાદરૂપ બનાવ બની ગયો.
જાહેરનામાને ચોથે દિવસે શાઉલનગરની એક કોલેજમાંથી એક તરુણ ચાલ્યો આવતું હતું. એણે શું જોયું? શેરીની અંદર એક કેરીઅન કુમારિકાને ચોટલે ઝાલીને એક જાપાની-સેન્જર નહિ પણ સીવીલીઅન જાપાની ઘસડતો ઘસડતા મારતા હતા. એ બાલિકાને ઘેર અપરાધ એટલે જ હતો કે એણે “અમર રહો મા!”ની બૂમ પાડેલી. જુવાન કેલેજીઅનને આ અત્યાચારે ઉશ્કેરી મૂક્યો. એને પેલા ત્રીશ નાયકેનાં ત્રણ ફરમાને યાદ આવ્યાં, પણ એ ન રહેવાયું. એણે જોયું કે સામે ઉભેલે અત્યાચાર કઈ નણસમજુ જંગલી લશ્કરી આદમી નહોતે, પણ ભણેલો , નજણે
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
