________________
અબળાઓ પર અત્યાચાર
૭૯
“અમલદાર પોતે આવીને મારાં કપડાં ઉતારવા લાગ્યો. સામે બેઠેલ કેરીઅન દુભાષીઓ મારી આ દશા જોઈને દુઃખ પામતે - જણાયો. એ મારા દેશબંધુને હુકમ થયે. એણે ઉત્તર આપે કે “મારા પિતાનાં આંગળાં કરડી જવા તૈયાર છું; પણ આ દેશી અબળાના અંગ પર હાથ નહિ ઉપાડું.” એટલે એ જાપાની અમલદારે મને પેટ ભરીને મારી.”
અમારાં પેટમાં સેટી વેંચીને અમને કહેવામાં આવે છે ? ‘કુલટાઓ, તમારાં પેટમાં છોકરાં રહ્યાં છે.”
અમે કહીએ કે અમે કુમારિકાઓ છીએ, શંકા હોય તે અમારાં પેટ ચીરીને અંદર જોઈ લે.”
બંદીખાનામાં એ બંદીવાન બાલિકાઓને આખો દિવસ હલ્યા ચલ્યા વિના અંગુઠા પકડીને વાંકા ઉભા રહેવું પડે, જરાપણું અંગ હલે તો મારપીટ કરવા દરેગા તૈયાર જ ઉભા હોય. એક બાલિકાએ બંદગી કરવા આંખો બીડી. દરોગાનું કામ કરનારી જાપાની બાઈ ત્રાડ પાડી બેલી ઉડી કે “રાંડ, ઝેલાં ખાય છે કે ” બાલિકાએ કહ્યું કે “હું તે બંદગી કરૂં છું.” પણ એ ખુલાસો વ્યર્થ હતો. એને ખૂબ માર પડયે.
શહેરમાં તે પરદેશીઓના ઘાકથી આવા આવા જ જુલ્મો થતા. પણ ગામડાની અંદર તે જાપાની સેનાએ દારુણ કૃત્યે આદર્યા હતાં. ટોચન ગામડામાં એક ખ્રીસ્તી શિક્ષકની પત્નીને ત્રણ માસનો ગર્ભ હતો. એ રમણીને સરઘસમાં ભાગ લેવા બદલ અને મેં પુકારવા બદલ પકડી. એની કેડમાં બેઠેલા નાના બાળકથી વિછોડી એને ચાવડી પર લઈ ગયા. પીઠ પર લાત મારીને એને પછાડી; ફરી ઉઠાડી, ફરી મારી; એટલે એના પર માર વરસ્ય. પિોલીસે ગર્જના કરી કે “રંડા શિક્ષિકા ! તેં આ દેશનાં છોકરાંને અમારી સરકાર સામે ઉશ્કેર્યા છે; તને મારી મારીને તારે પ્રાણુ કાઢી નાંખીશ.”
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
