________________
૪૨
--
એશિયાનું કલંક “ આપણી સંખ્યા બે કરોડની છે, એમાંથી વૃદ્ધો, આજારે, બાલકે અને ઓરત બાદ જતાં એક કરોડ સશક્ત મનુષ્યો રહે છે. ત્યારે જાપાની સૈનિકે તે કેરીઆમાં આઠ હજારથી વધુ છે જ નહિ. તેમ જાપાની વેપારીઓ પણ ફક્ત બેત્રણ હજાર જ હશે. તેઓનાં શસ્ત્રો બેશક કાતિલ છે, પણ તેથી શું? એક માણસ એક હજારને કેમ કરીને મારી શકે ? પણ ભાઈઓ, અમે તમને વિનવીએ છીએ કે મુર્ખાઈ કરીને નિર્દોષોને ન મારો. અમે જ આપણે તૂટી પડવાનો દિવસ ને કલાક મુકરર કરીશું. વેપારીવેશે તેમજ સાધુવેશે શીઉલમાં અમે આવી પહોંચશે. રેલ્વેના પાટા ઉખેડી, બધાં બંદરોને આગ લગાડી, જાપાની સૈન્યની બરાકે સળગાવી ઇટોને તથા તેના બધા જાપાની સાથીઓને ઠાર કરશું. આપણું સમ્રાટ સામેને એક પણ શત્રુ જીવતે નહિ જાય. પછી જાપાન પિતાનું લશ્કર કાઢશે. આપણી પાસે હથીઆર નથી, પણ સ્વદેશભક્તિ તે છે ને! આપણે પરદેશી એલચીઓને આપણું ધર્મપક્ષે પિતાનાં લશ્કર આણવા વિનવશું. તેઓ આપણને દુષ્ટોની સામે સહાય કરશે. નહિ કરે તો આપણે સુખેથી મરશું. થોડા વધુ દિવસે પામરતામાં જીવવું તે કરતાં મરવું જ બહેતર છે, કેમકે આખરે ઇટોની મંડળીની ગોઠવણ મુજબ આપણા રાજ તથા આપણું બધુજનોના પ્રાણ લેવાશે એ તે નક્કી જ છે. દેશને દગો દઈને જીવવા કરતાં દેશસેવક તરીકે મરવું જ બહેતર છે. આપણે દેશબંધુ યી–યુન સ્વદેશનાં દુઃખ રડવા વિદેશમાં ગયે, પણ એના પ્રયાસો ન ફાવવાથી એ પોતાની તલવાર વતી પેટ ચીરી, પરદેશી પ્રજાઓની વચ્ચે પિતાનું રૂધિર રેલાવી દુનિયાને પિતાની દેશભક્તિ દેખાડો ખતમ થયો. આપણે બે કરોડ જે નહિ સંપીએ તે યી-ચુનની યાદને નાપાક કરી કહેવાશે. જીવવું મરવું નજીવી વાત છે. દેશને પક્ષે કે દેશની વિરૂદ્ધમાં ઉઠવાને નિર્ણય, એ જ એક સર્વોપરિ મહત્વની વાત છે.”
એવી જ મતલબને એક જાસ પ્રીન્સ ઈની ખુદની ઉપર આવી પહોંચે. આ પરથી એ ધર્મ–સૈન્યને પહાડોમાં જઈ મળવાનો મારે નિશ્ચય મક્કમ બને.
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
