________________
૩૦
એશિયાનું કલંક ખાતેની જાપાની વેપારઉદ્યોગની ખિલવણીમાં અમે આડે આવશું નહિ. અમે અમારા લશ્કરી શિક્ષકોને તથા સલાહકારોને સીઉલમાંથી તત્કાળ ઉડાવી લઈએ છીએ.”
આ રીતે વિજયમાં જાપાન પોતાના પાણીની પાસે પિતાનું કેરીઆમાં સર્વોપરિ હિત કબુલાવી લઈ, કેરીઅન પ્રજા ને રાજા વચ્ચેના વિખવાદને લાગ સાધી, પોતાના દલબલ સાથે કેરીઆમાં ઉતર્યું.
પછી ધીરે ધીરે કજો લેવાનું શરૂ કર્યું. કારીઆના પરદેશ ખાતાના મંત્રીઓ તરીકે જાપાનીઓ નીમાયા. ટપાલખાતું ને તારખાતું જાપાને કજે કર્યું. જાપાની લશ્કરીઓ નીમાયા. જાપાની અધિકારીની રજા સિવાય રાજદ્વારી સભા ન ભરાય. આની સામે અવાજ ઉઠાવનાર કારીઆવાસીને માટે કારાગૃહ અથવા કાળું પાણી ઠયુ. જાપાની મજુરોથી દેશ ઉભરાઈ ગયે. એ મજુરોને કારીઆને કાયદો લાગે નહિ, એટલે મજુરે ચોરી કરી શકે, કેરીઆવાસી પર ચાબુકા ચલાવી શકે ને શેખ થઈ આવે તો ખૂન પણ કરી શકે.
કેરીઅન શહેરનાં નામ પણ બદલીને જાપાની નામ રાખવામાં આવ્યાં. લશ્કરી કાયદે ચાલ્યો. રેલ્વેની બન્ને બાજુની બહોળી જમીન પ્રજાની પાસેથી ખરી કીમતના વશમા ભાગની કીમતે ખંડી લેવામાં આવી. કારણ બતાવ્યું કે લશ્કરી જરૂરીઆત છે.
લશ્કરી જરૂરીઆતને બહાને ચુંટી લીધેલી આ જમીન ઉપર જાપાની દુકાને ચણાઈ, જાપાની કારખાનાં ને જાપાની પરાં ખડાં થયાં.
પછી ૧૯૦૫ ના નવેમ્બરના એક પ્રભાતે જગવિખ્યાત જાપાની અધિકારી માસ ઈટ કરીને કિનારે ઉતર્યો અને તેણે રાજાના હાથમાં એક કાગળીઓ મૂક્યો. મૂકીને કહ્યું કે “સહી કરે.” કાગળીઆમાં નીચે પ્રમાણે નવા કરારો હતા:
(૧) કારીઆના પરદેશી સંબધે જાપાની પરદેશ ખાતાને હસ્તક રહેશે. (૨) કેરીઆના એલચી તરીકે જાપાનીઓ પરદેશમાં નીમાશે;
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
