________________
1 ૧૮ I (ગુ. ભા.) હે જીવ! તું એમ ધારે છે કે–અમુક માણસે મા બગાડયું, અને ફલાણાયે સુધાર્યું; એમ ધારી રાગ-દ્વેષ કરે છે. પણ આ જગતમાં તારું કંઈ બગાડનાર યા સુધારનાર નથી, તું પોતેજ તારું હિત યા અહિત કરે છે અને તું પોતેજ સારા નરસાં કર્મ કરી સુખ-દુ:ખને ભગવે છે, બીજો કોઈ હિતાહિત કરતો નથી, તો પછી શા માટે દયામણું મુખ કરે છે? અને બીજાઓના દોષ દેખે છે? ર૭. बहुआरंभविढत्तं, वित्तं विलसन्ति जीव ! सयगगगा। तजणियपावकम्मं, अणुहबसि पुणो तुमं चेव ॥२८॥ सं. छाया-बह्वारम्भाऽर्जितं, वित्तमनुभवन्ति जीव ! स्वजनगणाः। .. तजनितपापकर्म, अनुभवसि पुनस्त्वमेव ॥२८॥
(ગુ. ભા.) હે જીવ! તેં ખેતી વ્યાપારાદિ અનેક પ્રકારના આરંભ કરી, કૂડ કપટ પ્રપંચાદિ અનેક પ્રકારના અનર્થો કરી, નીચસેવાદિ અનેક પ્રકારનાં અકાર્યો કરી, અને પરદેશભ્રમણાદિ અનેક પ્રકારનાં જોખમ ખેડી મહા પરિશ્રમે ધન ઉપાર્જન કર્યું; પરંતુ તે ધનને સ્વજન-સગા સબંધીઓ વિલસે છેભગવે છે, એટલે તે ધનનું ફળ તો તેઓ ભોગવે છે! પણ તે દ્રવ્ય ઉપાર્જન કરતાં બાંધેલાં અનેક પ્રકારનાં પાપકર્મો તો તારેજ ભેગવવાં પડે છે, તેઓ કોઈ
