________________
[૪૭] બાંધેલી હવેલીઓ, વાડીઓ, સુંદર ઘોડાની જેડીઓ અને પહેરવાનાં કપડાં તથા છાંટવાનાં સેન્ટ લવંડર સર્વ અહીંજ રહેવાના છે. વળી જીન્દગીને ભસે નથી. પૂરેપૂરે તંદુરસ્ત દેખાતે માણસ પલવારમાં ઉડી જાય છે. વળી જીન્દગી આવી અસ્થિર છે અને પાપકર્મોથી આગામી ભવમાં દુખ તે બહુ પડવાનું છે, ત્યારે તને આ દુઃખ વધારે આકરું લાગે છે કે અહીંનું જરા સુખ વધારે સારું લાગે છે? હે ભાઈ! જરા વિચાર કર. પાપકર્મો કરી તેના પર પંડિતાઈને તીવ્ર રસ થડાવી નકાચિત બંધ કર મા. અમુક પ્રવૃત્તિ કર્યા વગર ચાલે તેવું ન હોય તે તે અણુછુટકે કરવી પણ તેના પર વળી અભિમાન કરી નવે રસ ચડાવ એ વિદ્વતાનું લક્ષણ નથી.
શેઠ અને મહંત આ સંબંધમાં એક દ્રષ્ટાંત બહુ મનન કરવા ગ્યા છે. એક શેઠે સુંદર બંગલો બંધાવ્યું. તેમાં બહુ સારૂં ફરનીચર વસાવ્યું અને રંગ રગાન કરી ભવ્ય મંદિર તૈયાર કરી દીધું. પિતાને ત્યાં જેટલા પરોણુ આવે તેને બંગલાના દરેક વિભાગમાં ફેરવી બતાવે અને વખાણ સાંભળી મનમાં મલકાય. એક વખત તેને ત્યાં એક મહંત આવ્યા. બીજાની પેઠે તેને પણ આખો બંગલે બતાવ્યું અને વારંવાર તેની પાસેથી વખાણ સાંભળવાની આશા રાખે, પણ મહંત મહારાજ તે કાંઈ બોલે નહિ. આ પ્રમાણે જોઈ શેઠ બેલ્યા કે “સાહેબ ! પ્રથમ હેલમાં આપને બતાવેલ ફરનીચર ચીનથી ઓર્ડર કરી મંગાવ્યું છે, દીવાનખાનાનું સર્વ ફરનીચર જાપાનીઝ છે, ડ્રોઇંગ રૂમનું પર્વ ફરનીચર ઈગ્લીશ છે, કબાટ પર ફ્રેન્ચ પોલીશ ખાસ કારીગર
