________________
સં. છાયા-પિતૃ-પુત્ર-મિત્ર-શુ દિનાતનુ, વિં સર્વ निजसुखसहायम् । नाऽप्यस्ति काऽपी तव शरणे मूर्ख ! एकाकी सहिष्यते तिर्यगूनरकदुःखानि ॥७॥
(ગુ. ભા.) રે મુખે આત્મન ! આ લોકમાં તને અતિશય વહાલા એવા પિતા, પુત્ર, મિત્ર, સ્ત્રી તથા ઘરના માણસે વિગેરે પોતાને જ સ્વાર્થ તાકતા ફરે છે, તે કોઈ તારું શરણ નથી. તેઓને માટે કૂડકપટ કરી તારે એકલાને જ તિર્યંચ અને નરકગતિનાં દુ:ખ સહન કરવો પડશે અને તે મહાભયંકર દુ:ખ વખતે કઈ તારું રક્ષણ કરવા આવશે નહીં. માટે હે મૂઢ ! હજુ કાંઈક વિચાર, અને આશ્રવભાવમાંથી નિવૃત્ત થઈ સંવરભાવમાં પરિણત થા, કે જેથી પરલોક સુધરે. ૭૧. कुसग्गे जह ओसबिंदुए, थोवं चिइ लंबमाणए । एवं मणुआणजीवियं, समयं गायम! मा पमायए॥७२॥ सं. छाया-कुशाग्रे यथाऽवश्यायविन्दुकः, स्ताकं तिष्ठति लम्बमानकः।
एवं मनुजानां जीवितं, समयं गौतम ! मा प्रपादीः ॥७२॥ | (ગુ. ભા.) પ્રભુ શ્રી મહાવીર ગોતમ સ્વામીને ઉપદેશ છે કે-હે ગતમ! જેમ ડાભના અગ્રભાગ ઉપર લટકી રહેલું ઝાકળનું ટીપુ થોડાજ સમય રહે છે-જોતજોતામાં નીચે પડી જાય છે, તેમ મનુષ્યનું
