________________
[૪૦]
કરતાં ઘણાજ દુલન છે, હમેશાં સુતાં એસતાં હરતાં ફરતાં દરેક કામકાજ વખતે નવકાર મંત્રનું સ્મરણ વાનુ છે. ( ગમે તેવી અપવિત્ર જગ્યામાં પણ મનમાં તેનું સ્મરણ કરી શકાય છે.) આશાતનાની સ્રાવના તેા જીભથી જ્યાં ત્યાં એલાય ત્યારે સમજવાની છે તેમાં પણ તેવા આકસ્મિક પ્રસ`ગામાં તે અપવિત્રતાના ભય રાખ્યા વિના તે મહામંત્રનું ઉચ્ચારણ પુર્વાક શ્રવણ કરવું કાવવું જોઈએ )
ચાદ પૂર્વાધર પણ અંત સમયે તે મહામ ંત્રનુ` સ્મરણ કરે છે તેના પ્રભાવથી સમુદ્ર સમાન સ`સાર સારી રીતે તરી શકાય છે અને મેાક્ષના અવીચળ સુખ જલ્દી પ્રાપ્ત થાય છે તે મહામંત્રનું અખંડ સ્મરણુ મારા હૃદયમાં સ્થાન કરા (ગ્મા સમયે પાસે બેઠેલા હિતચિંતકાયે દરદીનું મન બીજે જતું અટકાવીને નવકાર મંત્રનુ વિશેષ લક્ષ કરાવવું અને અનેક પ્રકારની વિકથાની વાતા થવા દેવી નહી જેથી પરમાત્માનું ધ્યાન શાંતિપૂર્વક થઈ શકે તે ખાસ લક્ષમાં રાખવું ) એજ. પ્રમાદનું ત્યાજ્યપણુ,
- पुरापि पापैः पतिताऽसि दुःखराशौ पुनर्मूढ ! करोषि तानि । मज्जन्महापंकिलवारिपुरे, शिलां निजे मूर्ध्नि गले च धत्से ॥
“ હું મૂઢ ! પૂર્વે પણ પાપવડે તું દુઃખના ઢગમાં પડયે છે અને વળી હજુ પણ તેજ કરે છે. મહાકાદવવાળા પાણીના પૂરમાં પડતાં પડતાં ખરેખર તું તે તારે ગળે અને મસ્તકે “માટા પથ્થર ધારણ કરે છે ! ” ઉપજાતિ.
