________________
[૮]
જન્મ પણુ લાંખા વખત સુધી વિસ (ખારોધવા) થઈ જાય છે, તેટલા માટે પુણ્યવડે મનુષ્યજન્મનુ' મધુરપણું પ્રાપ્ત કર ”
*
સ્વાગતા.
ભાવા-આલેાકને ભય, પરલેાકના ભય, આદાન (પેાતાની વસ્તુ ચારાઇ જવાના) ભય; અકસ્માત ભય, ભરણાષણ (માવિકા) ભય, મરણભય, અને અપકીતિ ભય એ સાત ભય મનુષ્યભવમાં બહુ પીઠા કરે છે. વળી એ ઉપરાંત આ મનુષ્યભવમાં રાજા ચાર વિગેરે તરફથી પરાભવ થાય છે. વ્હાલા પુત્રનું મરણ, સ્ત્રીથી વિચાગ, મન કીર્ત્યાદિનાશ વિગેરે અનિષ્ટના સંયોગ, (ઈવિયેાગ, અનિષ્ટસંચાગ એ ચેતન અચેતન આદિ સ્રવ પદાથ ના સંબંધમાં હોય છે); એ ઉપરાંત ખરાખ સંજોગામાં રહેવુ, મૂખ રાજા અથવા શેઠની નેકરી કરવી, મૂખ' સ્ત્રી સાથે ભવ કાઢવા, પુત્રપ્રાપ્તિ ન થવી, ઘણી દિકરીઓના પિતા થવું, દ્રવ્ય ખાતર પરદેશમાં રખડવું, નીચ શેઠીઆએના ફાંટાદાર મગજમાંથી નીકળતાં વિચિત્ર હુકમોના અમલ કરવા, એ આ મનુષ્યભવમાં મનાતાં અનેક દુઃખામાંનાં થાડાં છે. પરંતુ આ જીવતા વિચારજ કરતા નથી. સંસ્કૃતમાં એક જગ્યાએ કહે છે કે પ્રથમ તે, માની કુખમાં ખડૂ દુઃખ છે. ત્યાર પછી નાનપણમાં પરાધીનવૃત્તિનું દુઃખ, યુવાવસ્થામાં વિયેાગનું દુ:ખ અને ઘડપણ તે દુ:ખનું ભરેલુ હાવાથી અસારજ છે. આ મનુષ્યજન્મમાં હે ભાઈ ? હેા કશુ સુખ છે ? હાય તા મેલેા. ” આવું જાણે છે તેાપણ્ સ'સારમાં રાઢ્યા માઢ્યા રહે છે. કેાઈ પ્રેમી સ્નેહી સગાના મરણુ વખતે માટી પાક મૂકીને રડે છે; પણ વિચારતા નથી કે આ મનુશ્યભવ અમર કરી દેવામાં આવે તે અહીં ગાઢે તેમ નથી. તા
