________________
[૨] દેવપણામાં પણ કષાયથી, વિષયથી અને ભયાદિક પ્રાપ્ત થયે છતે પ્રમાદવડે તું અનંતીવાર દુઃખને પામ્યા છે. ૧૬. .
સંસારમાં જે મહાદુઃખ અને દેશમાં જે અક્ષય સુખ પ્રાણ પામે છે તે પ્રમાદથી ને અપ્રમાદથી જ પાયે છે. અર્થાત પ્રમાદથી દુઃખ પામે છે અને અપ્રમાદથી સુખ પામે છે. ૧૭.
શુદ્ધ સમ્યક્ત્વ પ્રાપ્ત થયા છતાં શ્રતના નિર્વક–પ્રવર્તક એવા જી. પણ જે માર્ગમાં ઉપયુક્ત રહેતા નથી તે હા ઈતિ ખેદે! દુરંત એવા પ્રમાદનું જ ફળ છે. (તેથી તેવા દુરત પ્રમાદને ધિક્કાર હે !) ૧૮.
નાના પ્રકારના શાસ્ત્રના વિશારદ પંડિતે અન્યને ભણાવે છે ને પોતે ભણે છે, છતાં તે પણ માને ભૂલી જાય છે તે દુરંત એવા પ્રમાદનું જ ફળ છે. ૧૯
દયાળ એવા મનુષ્યો અન્યને નિસંદેહ એવા સંબંધને (ઉપદેશને) આપે છે, છતાં પોતે અનંતી વાર પ્રમાદવડે હણાય છે. તેથી તેવા પ્રમાદને ધિક્કાર હે !) ૨૦ - - -
પાંચશે શિષ્યોમાં (તે સઘળા આરાધક થયા છતાં) બંધક આચાર્ય કેમ વિરાધક થયા? (તેનું કારણ કેધરૂપ પ્રમાદજ છે) એવી રીતે પ્રમાદવડે જીવ અનંતી વાર વિરાધક થયેલ છે. ૨૧
તેવી અવસ્થાવાળા–પૃથ્વીકાઈથા વિગેરે નામવાળા ક્ષુલ્લકેને ( બાળકોને) હણનારા અષાઢામુનિ આર્યને દેવે પ્રતિબંધ
