________________
[૬] (ગુ. ભા.) આ અસાર સંસારમાં ભટકતા જીવો જન્મ જરા અને મરણરૂપી તીણુ ભાલાઓ વડે વારંવાર વિંધાઈ ઘેર દુ:ખ અનુભવે છે, ૮૮. છતાં અજ્ઞાનરૂપી સર્પ વડે ડસાયેલા મૂઢમાનવાળા જીવો આ સંસારરૂપી બંદીખાનાથી ક્ષણમાત્ર પણ ઉકંગ પામતા નથી ! કેદખાનામાં પડેલો પ્રાણી એકજ વખત ભાલાની વેદના સહન કરી શકતો નથી, અને કંટાળી જઈ વિચારે છે કે અરેરે! હવે હું આ દુ:ખમાંથી ક્યારે છૂટું? પણ જન્મ જરા અને મૃત્યુપી ભાલાઓના કારી ધા જીવો વારંવાર અનુભવે છે, છતાં આશ્ચર્ય છે કે-તેઓ આ સંસારરૂપી કેદખાનામાંથી છૂટવાને ક્ષણવાર પણ ઉદ્વિગ્ન થતા નથી. ૮૯. कीलसि कियंतवेलं, सरीरवावीइ ? जत्थ पइसमयं । काल रहट्टघडीहिं, सोसिजइ जीवियंभाहं ॥९०॥ सं. छाया-क्रिडिष्यसि कियद्वेलां, शरीरबाप्यां ? यत्र प्रतिसप्रयम् ।
कालारघट्टघटीमिः, शेष्यते जीविताऽम्भोघः ॥१०॥
(ગુ. ભા.) હે જીવ! તું શરીરરૂપી વાવમાં કેટલો સમય ક્રીડા કરી શકીશ? જે વાવમાંથી કાળરૂપી રેંટના ઘડાઓ જીવિતરૂપી જલસમૂહને સમયે સમયે શેરી રહ્યા છે. જેમ જેમ કાળ જાય છે તેમ તેમ આયુષ્ય ઘટતું જ જાય છે. જેમ ફાંસીની સજા પામેલો અપરાધી જેમ જેમ ફાંસી સન્મુખ ડગલાં ભરે છે તેમ તેમ તેને
