________________
( ૨ )
ધીરજ અને સ ંતેાષ ખચીત ક્યારે પણ ન અનુભવેલાં, સુખ, શાંતિ અને સગવડતાનાં રાજમહેલમાં અખુટ સાધના છતાં પણ આવા કુદરતી આન ંદતા ત્યાં પણ નહીં મળેલેા. વિધિ જે કરે છે તે સારૂં જ કરે છે. હાલમાં થાડા દિવસ આ ગામમાં રહીને આગળ ચાલજી',
,,
એ
એક ઉગતી વયના તરૂણના એ ઉદ્ગાર હતા. વર્ષારૂતુના સમય હાવાથી આકાશ વાદળાંઆવડે ઘેરાયેલ હતું, તરતનાજ વરસાદ પડેલા હૈાવાથી પૃથ્વી જળમય થયેલી જણાતી હતી. વનસ્પતિઓની કુદરતી શેાભા અને તરૂવરાની મંદ મંદ ડાલતી નાની માટી લતાએ આનંદજનક થતી. મધ્યાન્હ સમય છતાં સૂર્ય વાદળના પડલમાં ગુપ્ત પ્રવાસ કરતા હાવાથી તે પ્રાત:કાળનું જ ભાન કરાવતા હતા. શહેરની બહારના એક જીણુ ઉદ્યાન નજીકના એક દેવાલય આગળ પડેલી પત્થરની શિલા ઉપર એક માળ તરૂણ પુરૂષ કુદરતનુ સાંદ` જોતા પાતાના દુ:ખને પણ ભૂલી જઇ ઉપર પ્રમાણે વિચાર કરતા હતા.
તરૂણ તે કાઇ પરદેશી જેવા જણાતા હતા. સામાન્ય ક્ષત્રીય વેશ અને પાતે એકાકી છતાં તેની આકૃતિ ભવ્ય અને ખાનદાન હતી. એનું વિશાળ લલાટ અને સુંદર વદન ઉપર દ્વીપતુ તેજ એ એની ખાનદાની જણાવવાને પુરતાં હતાં. એના શરીરના મજબુત બધા એની શૂરવીરતાની સાક્ષીભૂત હતા. તે એક ઉચ્ચ ક્ષત્રિય કુલમાં ઉત્પન્ન થયેલા નખીશ હતા.
પ્રવાસી મુસાફ્રીના દુ:ખથી કંટાળેલા જણાતા, થાકીને
