________________
જોયું કે કોઈ સંન્યાસી આદિ ભિક્ષા ગ્રહણ કરી રહેલ છે. તેઓ પરસાળમાં ઊભા રહે છે. પેલા સંન્યાસી ભિક્ષા લઈને જાય પછી પોતાને રસોઈઘર પાસે જવાનું છે. તો, તેઓ કઈ રીતે ઊભા રહે છે ? ‘નયં વિટ્ટે મિત્રં ભાસે ા ય વેસુ માં રે...' યતનાપૂર્વક ઊભેલા તે મુનિરાજ બહુ જ ઓછું – નહિવત્ બોલે છે અને પોતાની આંખોને કોઈ પણ આજુબાજુના પદાર્થો પર ઠેરવતા નથી.
પરના પ્રવેશ માટેનું મોટું માધ્યમ છે આંખ. આંખ કોઈ પદાર્થ કે વ્યક્તિ ૫૨ થોડીક સેકન્ડો સુધી એકધારી પડી કે એ પદાર્થ કે વ્યક્તિનો તમારી ચેતનામાં પ્રવેશ થઈ શકે.
એટલે જ, આ મુનિરાજ આંખોને નીચી ઢાળીને ઊભા છે. કશાનો પ્રવેશ પોતાની ચેતનામાં ન થાય.'
મુનિ ગોચરી કરશે ત્યારે પણ મુનિનું શરીર રોટલી, શાક વાપરતું હશે. મુનિની ચેતનામાં, ગમા કે અણગમા રૂપે, એ ખાદ્ય પદાર્થોનો પ્રવેશ નહિ જ થાય.
જ્ઞાયકભાવ.
તમે માત્ર જાણનાર છો. જોનાર છો. કરનાર નથી.
પરંપરામાં એક મઝાની કડી આવે છે આત્તર મેરુ-અભિષેકની :
જ્ઞાન કળશ ભરી આતમા,
સમતા રસ ભરપૂર;
શ્રી જિનને નવરાવતાં,
કર્મ થાયે ચકચૂર...
સ્વાનુભૂતિની પગથા - ૬૫
