________________
હાથી જૂના પુલ પરથી પસાર થતો હતો. પુલ જર્જરિત હતો. હાથીભાઈનાં પગલાં ધમધમ પડે ને પુલ ધ્રૂજે. સદ્ભાગ્યે પુલ તૂટ્યો નહિ. પુલ પૂરો થયો અને રોડ શરૂ થયો. હાથીભાઈની સવારી રોડ પર આગળ વધી. હાથીને ખ્યાલ પણ નહિ અને એક માખી હાથીના કાન પર બેઠેલી; એણે કહ્યું : હાથીભાઈ, હાથીભાઈ ! આપણે બેઉએ ભેગા થઈને પુલને કેવો ધ્રુજાવી નાખ્યો !
માખી આપણા કરતાં વધુ ઇમાનદાર હતી એવું લાગે ને ! એણે કહ્યું : ‘આપણે બેઉએ ભેગા થઈને...’ પણ આ માખી (આપણે) શું કહે ? મેં આ સાધના કરી... મેં વરસીતપ કર્યો... મેં માસક્ષમણ કર્યું...
પ્રભુબળનો જ્યારે અનુભવ થાય છે ત્યારે બધું કેવું તો ઝળાંહળાં લાગે છે !
પૂજ્ય જંબૂવિજયજી મહારાજ પોતાના ગુરુદેવ પૂજ્ય ભુવનવિજય મહારાજ જોડે મહારાષ્ટ્રની યાત્રાએ. કોલ્હાપુર પાસે એક નાનકડા ગામમાં તેઓ આવ્યા. ઉપાશ્રયમાં ઊતર્યા. સ્વાધ્યાય, પ્રભુભક્તિ આદિ પછી બેઉએ એકાસણું કર્યું. બપોરે પૂ. જંબૂવિજયજી મહારાજ ઓઘાનું પ્રતિલેખન કરતા હતા ત્યારે તેમણે જોયું કે ઓઘાના ઉપર વીંટાળેલ ઓઘારિયું તાર તાર થઈ ફાટવા આવેલું છે. સાવરકુંડલા (સૌરાષ્ટ્ર)માં બનતું એ ગરમ ઓધારિયું અમદાવાદ કે પાલિતાણામાં મળતું. પરંતુ મહારાષ્ટ્રના આ અંતરિયાળ પ્રદેશમાં એ ક્યાંથી મળે ?
એમણે ગુરુદેવને કહ્યું : ગુરુદેવ ! મારું ઓઘારિયું ફાટી ગયું છે. શું કરીશું ?
સ્વાનુભૂતિની પગથારે ૧૦૩
