________________
ભક્ત બની જશે. તું મારો પ્રિય, પ્રીતિપાત્ર, beloved one છે જ. વધુ પ્રિય હવે બની જશે તું.
અને આપણે “એ”ના પ્રીતિપાત્ર બન્યા છીએ એની પ્રતીતિ એ રીતે થાય છે કે એ આપણા અસ્તિત્વરૂપી ગાલ પર ચમચમતી તમાચ લગાવી દે છે ! કહે છે પ્રભુ આચારાંગજીમાં : “પત્થ મત્તે ૩MIMIC'. સાધનાપથ પર આવ્યા પછી પણ, જો તું ગુપ્તિબાહ્ય રહીશ તો મારી આજ્ઞાની બહાર તું છે !
તમાચ. પણ પ્રભુની. એ મિટ્ટી, મિઠ્ઠી જ લાગે ને !
સ્વામી દયાનંદના ગુરુ હતા બિરજાનંદજી. એક વાર ગુરુ નદીએ સ્નાન કરી આશ્રમે આવ્યા. આવતાંની સાથે જ આશ્રમના એક ખંડમાં એમની નજર પડી. જોયું કે ખંડમાં થોડીક ધૂળ હતી. તરત જ એમણે પૂછ્યું : આજે આશ્રમને સાફ કરવાનું કાર્ય કોણે કર્યું? જવાબ મળ્યો : દયાનંદે. “બોલાવો એને. દયાનંદજી આવ્યા. ગુરુએ તેમના હાથમાં રહેલી સાવરણી પોતાના હાથમાં લીધી. ઊંધી સાવરણી કરી દયાનંદજીની પીઠ પર ધડાધડ પ્રહારો કર્યા. પીઠ લોહીઝરતી થઈ ગઈ.
ગુરુના આ પુણ્યપ્રકોપને દયાનંદજીએ ખૂબ ભાવથી સ્વીકાર્યો. પોતાના ખેસને ઊંચો કરીને તેઓ એ ઘા પોતાના ગુરુભાઈઓને ગર્વથી બતાવતા : જુઓ, કેવી તો ગુરુપ્રસાદી આ !
પ્રભુની પ્રસાદી મળતાં, એ પ્યારા પ્યારાં વચનો સાંભળતાં શું થાય? મેઘકુમાર પહેલીવાર પરમાત્માના સમવસરણમાં ગયા. પ્રભુનાં પ્યારાં વચનો સાંભળ્યાં. તેઓ દિમૂઢ બની ગયા. આવી અદ્ભુત વાણી ! તેઓ પરમાત્માનાં પ્યારાં સમ્મોહનમાં ડૂબી ગયા.
સ્વાનુભૂતિની પગથારે ૭ ૧૪૯
