________________
“મન થકી મિલન મેં તુજ કિયો,
ચરણ તુજ ભેટવા સાંઈ રે; કીજિયે જતન જિન ! એ વિના,
અવર ન વાંછીએ કાંઈ રે...” પ્રભુના ગુણો મનમાં વસી ગયા છે. હવે પ્રભુની આજ્ઞારૂપી ચરણોનો સ્પર્શ કરવો છે. અને આજ્ઞાસ્પર્શની આ ક્ષણો ક્યારેય વિભાવસ્પર્શની ક્ષણો ન બની જાય એ માટે પ્રભુનાં ચરણોમાં પ્રાર્થના.
શરૂઆતમાં એક સરસ પ્રાર્થના જોયેલી : “તેરે નયન કી મેરે નયન મેં, જસ કહે દિઓ છબિ અવતારી...”
એ લયમાં જ આવેલી મઝાની પ્રાર્થના યાદ આવે : પ્રીતમ છબિ નૈનન બસી, પર છબિ કહાં સમાય; ભરી સરાય “રહીમ' લખી, પથિક આય ફિર જાય...
પ્રિયતમની છબી જો ભક્તની આંખોમાં સમાઈ ગઈ; વસી ગઈ; તો પરની છબી ત્યાં કઈ રીતે પ્રવેશશે ?
ધર્મશાળા ભરાયેલી હોય તો, યાત્રિક આવીને પાછો જતો રહે; તેમ આંખ પ્રભુથી સભર હોય ત્યારે અન્ય પદાર્થો પાછા ફરી જાય છે. તે આંખોમાં એ પ્રવેશી શકતા નથી.
સ્વાનુભૂતિની પગથારે se ૧૩૨
