________________
સંઘયાત્રામાં દરેક પડાવે આચાર્ય ભગવંતશ્રી પધારી ગયા પછી કલાક-દોઢ કલાકે કુમારપાળ મહારાજા આવતા. ગુરુદેવે ઉદયન મસ્ત્રીને – જે કુમારપાળની સાથે રહેતા હતા – પૂછ્યું: તમને આટલી બધી વાર કેમ લાગે છે પડાવે પહોંચતાં ?
ઉદયન મસ્ત્રીએ કહ્યું : ગુરુદેવ ! રસ્તામાં જેટલાં વૃક્ષો આવે છે એ વૃક્ષોને રાજા પ્રણમે છે. પ્રદક્ષિણા પણ આપે અને સ્તુતિ કરે તેમની કે તમે કેટલા બધા યાત્રિકોને છાયા આપી હશે.. હું મારા યાત્રિકોને કપડાના તંબૂમાં રાખું છું, જ્યાં તેઓ ગરમીથી ત્રસ્ત થઈ જાય છે. એની સામે, તમે એ યાત્રિકોને ઠંડક આપો છો...
કેવી મઝાની વાત !
છાંયડો લીધા પછી આપણને ક્યારેય વૃક્ષોને – એ યોગિરાજોને thanks કહેવાનું મન થયું ? પોતે તડકામાં તપી અન્યોને છાંયડો આપતા એ યોગિવર્યોમાં રહેલ સિદ્ધત્વને નિહાળવાનું, ઝૂકવાનું ક્યારેય થયું ?
એકવાર ભીલડિયાજી તીર્થથી ડીસા જતાં વચ્ચે ભદ્રકીર્તિ વિહારધામમાં રોકાવાનું થયેલું. એ દિવસે લગભગ ૪૭ પોઈન્ટ ગરમી હતી. થોડાક મુમુક્ષુઓ સાથે હતા.
બપોરે વાચના માટે તેઓ આવ્યા ત્યારે મેં તેમને કહ્યું : આજે આટલી ગરમી હોવા છતાં અહીં વૃક્ષો હોવાથી ગરમી થોડી ઓછી લાગી અને તમે સ્વાધ્યાય સારી રીતે કરી શક્યા. તો એ માટે તમે વૃક્ષોનો આભાર માન્યો ?
સ્વાનુભૂતિની પગથારે ૩ ૭૬
