________________
બન્યું એવું કે મહોપાધ્યાયજી પ્રવચનોમાં સેંકડો, હજારો લોકોની વચ્ચે સાધ્વાચારની વાત કરતા. પ્રભુનો મુનિ શું ન કરી શકે એ વાતોને પણ, શાસ્ત્રીય આધારો આપીને, ચર્ચતા.
ત્યારના શિથિલાચારી યતિઓને થતું કે પોતાના શિથિલાચારો ખુલ્લા પડી રહ્યા છે. એમને થયું કે આ પ્રવચનધારા વધુ વેગથી ચાલી તો લોકોમાં પોતાનું સ્થાન નીચું થઈ જશે.
એ લોકોએ પોતાના માણસો દ્વારા ઉપાધ્યાયજીને એક મકાનમાં નજરકેદ કર્યા. અને પછી કહ્યું કે તમે તમારા હસ્તાક્ષરોમાં લખી આપો કે તમે શિથિલાચારીઓ વિરુદ્ધ બોલશો નહિ.
ઉપાધ્યાયજીએ લખી આપ્યું.
એ લોકો રાજી થયા. “કે હવે આ વ્યક્તિ બોલશે નહિ. અને કદાચ બોલે તો આપણે આ પત્ર લોકોને બતાવશું અને કહીશું કે આ માણસ પ્રતિજ્ઞાને પણ પાળતો નથી; તો એનાં વચન પર કયો વિશ્વાસ મુકાય ?'
ઉપાધ્યાયજી મુક્ત થયા. અને એ જ દિવસથી જોરશોરથી તેમનું પ્રતિપાદન ચાલુ થઈ ગયું: “પ્રભુના મુનિવરોથી આવું ન જ થાય.” મન્નપ્રયોગો, ઔષધિ પ્રયોગ આદિ કરતાં યતિવરો ધ્રૂજી ગયા. પણ હવે એમના હાથમાં ઉપાધ્યાયજીનો પત્ર હતો. તે તેમણે લોકોને બતાવ્યો.
ઉપાધ્યાયજીએ સિંહગર્જના કરી : એ લોકોને પ્રભુશાસનના નિયમોનો ખ્યાલ જ ક્યાં છે ? પ્રતિજ્ઞામાં અમુક આગારો – છૂટો પ્રભુશાસનમાં છે. અને એવી એક છૂટ છે “બલાગારેણં'. ટોળું સામે
સ્વાનુભૂતિની પગથારે ૧૧૨ - -
