________________
બાળકની આગળ રમકડાં, ચોકલેટ મૂકી મા પાણી ભરવા કૂવે જાય છે. વળતાં ઘરે આવતાં જ જે દશ્ય તેણીએ જોયું; એ સ્તબ્ધ થઈ જાય છે. નાનું બાળક રસોઈ ઘરમાં પહોંચી ગયું છે : ચૂલાની લાલપીળી જયોતિથી આકર્ષાઈ, એને પકડવા માટે. એને અને ચૂલાને માંડ એક-દોઢ ફૂટનું અંતર છે. મા દોડતી આવે છે. દીકરાને જોરથી ખેંચે છે અને કહે છે : નહિ, મારા લાલ ! ત્યાં નથી જવાનું. એ તો બાળી નાખે આપણને...
માના સ્વરમાં જે કરુણા હતી, એથી કંઈક અદકેરી કરુણા મને પ્રભુના આ શબ્દોમાં પ્રતિભાસિત થયેલી : નહિ, મારા લાલ ! તારે ત્યાં નથી જવાનું. એ ક્રોધ તો મૃત્યુ છે, એ તો નરક છે !
પ્રભુ દોષોથી મુક્ત આપણને આ રીતે કરે.
ગુણો પણ આપણને પ્રભુ તરફથી મળે. કોઈનો પણ ક્ષમા આદિ ગુણ જોયો, તે ગમ્યો; પ્રભુને કહીએ કે પ્રભુ! આ ગુણ મને આપો ! અને તે મળી જ જાય. પ્રભુ જ યોગ અને ક્ષેમ કરે છે ને ! અપ્રાપ્ત ગુણોની પ્રાપ્તિ તે યોગ અને પ્રાપ્ત ગુણોનું સંરક્ષણ તે ક્ષેમ. પ્રભુ લોકનાથ છે. “તો નાહા.' ભવ્યજીવોને પ્રભુ યોગ અને ક્ષેમ આપે છે.
ભગવદ્ગીતાએ આ જ વાત કહી :
अनन्याश्चिन्तयन्तो मां, ये जनाः पर्युपासते । तेषां नित्याभियुक्तानां, योगक्षेमं वहाम्यहम् ॥
સ્વાનુભૂતિની પગથારે છે ૯૨
