________________
( १ )
महामहोपाध्याय श्री यशोविजयजी कृत.
व्याख्या - ए अन्यथा वचने अभिमाने फरी कर्तृत्वाभिमत्त कर्म तुं बांधे छे. जे कर्तृस्वाभिमान रहित एकलो ज्ञायक स्वभाव ग्रहे ते सुख साधे :- कर्मबंध निमित्त दुःखने न 'जोडा. उक्तंचान्यत्रापि “ - कर्मण्यकर्म यः पश्येदकर्मणि च कर्म यः । स बुद्धिमान् मनुष्येषु संयुक्त कृत्स्नकर्मकृत् ||१|| " ॥ ४२ ॥
=
:
शुभ अशुभ वस्तु संकल्पथी, धरे जे नट माया ।
तेटले सहज सुख अनुभवे, प्रभु आतमराया ॥ शु० ॥ ४३ ॥
व्याख्या - शुभ के० प्रशस्त अशुभ के० अप्रशस्त जे वस्तुनो संकल्प तेहथी नट माया
I
आत्मराजा हे
^ के० विभाव स्वरूप विचित्रता घरे छे. टंकोत्कीर्णन स्वभाव परिज्ञाने ते टले, ते वारे प्रभु सहज सुख अनुभवे छे. सुख ते आत्म स्वभाव छे. उपाधिजनित विभाव कल्पनाए सुख दुःखरूप विचित्र कर्म फल चेतना अनुभवे छे. राग द्वेष रूप कर्म चेतना १ सुख दुःख भोग कर्म फल चेतना २ ए वे विचित्र छे. ज्ञान चेतना ते एक स्वभाव छे. ते - नो अनुभव ते आत्मराजा छे. ॥ ४४ ॥
पर तणी आश विष वेलडी, फले कर्म बहु जांति । ज्ञान दहने करी ते दहे, होए एक जे जाति ॥ शु० ॥४४॥
व्याख्या - परतणी आशा छे ते विष वेलडी रूप छे, ते बहु भांति के० बहु प्रकारे कर्म फले छे. संक्लेश विशुद्धांगे शुभाशुभ अनेक कर्मरूप फल प्रसवे छे. ए पर आशा रूप विप वल्लिने ज्ञान रूप दहन के० अनि तेणे करी ते दहे, जे जाते एकज ज्ञान स्वभाव रहे. ॥ ४४ ॥
राग दोष रहित एक जे, दया शुद्ध ते पाले ।
प्रथम अंगे एम जाषियुं, निज शक्ति अजुआले ॥ २० ॥४५॥
व्याख्या - राग द्वेपादिक दोषे रहित जे एक थाए ते शुद्ध आत्मदया पाले, एम प्रथम
""
अंगे श्री. आचारांग सूत्रे भाप्युं के० कर्त्तुं छे, ते निज शक्ति के० आत्म शक्ति, तेहने अ• जुआले. पासइ एगे सव्विदिएहिं परिगिलायमाणे ओए दयं दयंति सूत्र ॥ ४५ ॥ एकता ज्ञान निश्चय दया, सुगुरु तेहने भाखे ।
जेह अविकल्प उपयोगमां, निज प्राणने राखे ॥ शु० ॥४६॥
व्याख्या-आत्माने जे एकता ज्ञान, तेह निश्रय दया जाणवी. ते सुगुरु ते पुरुषने भाषे. लेह अविकल्प उपयोगमां निर्विकल्प समाधिमा रह्या. इंद्रिय वलोत्था सायुः प्रकृतिभूत ज्ञान. वीर्य सदा वास नित्य स्थितिरूप निज माणने राखे. ॥ ४६ ॥
