________________
· (ice)
मूलं मोहस्स. त्थदंडाओ ।" इति वचनात्. हवे. छट्ठो भेद कहे छे ते कठिन वचननुं जे बोल ते घम्म जीवने सम्मत के० मान्य नहीं. यतः - "परुसवयणाभियोगो न सम्मओ सुद्ध धम्माणं ॥” इति वचनात्. ए छ भेदे करी बीजो शीलवंतनामा भेद संपूर्ण थयो ||७|| उद्यम करे सदा सज्झाय, करण विनयमां सर्व उपाय । 'अनभिनिवेशी रुचि जिन आण, घरे पंचगुण एह प्रमाण ॥ ८ ॥
अर्थ- हवे गुणवंतनामा भावभावकनुं त्रीजुं लक्षण कहे छे तेमां यद्यपि औदार्य धैर्य गांभीर्य प्रिय बोलवु इत्यादिक अनेक गुण छे तोपण पांचगुणे करी गुणवंत गीतार्थ कह्याछे १ सज्झाय के० भणवा वांचवा पृच्छनादिकनो उद्यम करे २ करण के० अनुष्ठान क्रिया करे ३ विनयमां के० गुरु आदिक आवे अभ्युत्थानादिक करे सदा उजमालथको जे जे विनयना प्रकार छे ते ते सर्व करे ४ अनभिनिवेशी के० कदाग्रही न होय इहलोक साधवामां कदाग्रह न करे ५ रुचि के० आकरी श्रद्धा जिनआण के० जैनागमने विषे होय ए पांचगुण घरे ते गुणवंत कहिये ते प्रमाण के० मान्य छे ॥ ८ ॥
सझायें धारे वैराग, तप नियमादिक करणे राग ।
विनय प्रयुजे गुणनिधितणो, जेम मन वाधे आदर घणो ॥ ९ ॥
अर्थ- हवे ए पांचेनां फल कहे छे. प्रथम सज्झाय करतां जीवने वैराग वधे तथा अनुठानमां सावधान थको जीव तप तथा नियममां उद्यमवंत होय जे तप ते वारभेदे प्रसिद्ध छे अने' नियम 'ते साधुने विश्रामण उत्तरपारणलोच कराव्यो होय तेने घृतप्रमुखतुं दान देनुं. यतः - "पहसंतगिलाणेसु य, आगमगाहिसु तह य कयलोए । उत्तरपारणगंमि य, दार्ण सुबहुफलं होइ ॥ १ ॥ " इति तथा गुरुवंदना चैत्यवंदना पूजा प्रमुख पण ए गुणमां लेवां ३ तथा गुणनो निघान जे पुरुष तेनो विनय प्रयुंजे के० करे. गुणवंत आवे ते वारे उभो थाय, सामो जाय, मस्तके अंजली करे, आसन आपे, गुरु वेठा पछी बेसे, सेवा करे, जाय त्यारे बोलावा जाय इत्यादिक विनय करे ते विनयवंत देखीने तेना उपर गुरुनो घणो आदर ad आम्नायादिक गुरु ने आपे ॥ ९ ॥
अनभिनिवेशी अवितत्थ गणे, गीतारथ भाषीत जे सुणे । सद्दहणायें सुणवा चाह, समकितनो मोटो उच्छाह ॥ १० ॥
अर्थ - अनभिनिवेशी जे होय तेने अवितत्थ के० यथार्थ माने अने गीतार्थ जे वोले गीतार्थ कहे ते यथार्थ जाणे तथा गीतार्थ पासे सांभळे श्रद्धापूर्वक सांभलवाने बांछे उपलक्षणी श्रद्धायें इच्छापूर्वक अनुष्ठान करे एवी श्रद्धा विना समकितनी शुद्धि क्यांथी थाय. यतः-- "सवणकरणेसु इच्छा, होइ रुई सहहाणसंजुत्ता । एईइ विणा कत्तो; मुद्धी सम्मत्तरयणस्स ॥ १ ॥” इति ए समकेतनो मोहोटो उच्छाह के० हर्ष छे ॥ १० ॥
