________________
( २ )
गीतारथ जयणावंत, भव भीरु जेह महंत । तसवयणे लोकें तरीयें, जेम प्रवहणथी भरदरीयें ॥ ५ ॥
अर्थ -- हवे ते देशना केवा पुरुष आपे ते कहे छे जे गीतार्थ होय || गाथा - " गीयं भण्णइ सुत्तं, अत्यो तस्सेव होइ वक्खाणं । उभएण य संजुत्तो, सोगीयत्थो मुणेयव्वो ॥ १ ॥” तथा जयणावंत एटले छकायना रक्षक होय बली भवभीरु के० संसारनी बीक राखनार होय के० रखे खोडं बोली जवाय, खोडं बोलीये तो संसार वघे अने महंत के ० मोटा होय एटले गुणे गिरुआ होय तेवा उत्तम पुरुषोनां वचनथकी लोकमांथी तरीयें जेम भरसमुद्रमां प्रवहण के० जहाजथी पार पामीयें तेम गीतार्थनी देशनायें संसारसमुद्रथी तरीयें ।। बीजो तो बोली बोले, सुं कीजे निर्गुण टोले ।
भाषा कुशीलनो लेखो, जन महानिशीथें देखो ॥ ६ ॥
अर्थ- हवे जे गीतार्थ विना डाही डाही वातो करे छे तेने शीखामण आपे छे के गीतार्थ बिना जे बीजो ते तो बोलीने के० देशनाप्रमुख आपीने श्रोताने संसारसमुद्रमां वोले के बुडा के माटे एवा निर्गुण टोलाने शुं करीयें गीतार्थ विना घणुं टोलुं मल्युं होय पण ते शा कामनुं ? केमके जे अगीतार्थ छे ते घणुं वोले उन्मार्ग परुपे तो तेहने भाषा कुशीलने लेखे जाणवा. जन के० हे जन हे लोक (एम लौकिक भाषा छे तेथी एक वचन
माटे एम कहेतुं जे) हे लोको ए बात महानिशीथ सूत्रमां देखो के० जूओ. यथा"कुसी लोसन्नपासत्ये, सच्छंदे सबले तहा दिठ्ठी । एवइमे पंच, गोयमा न निरिक्खए ||१|| पंचेए सुमहापावे, जो न चजीज्ज गोयमा । सलावाइकुसीलेहिं, भमीहि सो सुमई जहा | २||" इति महानिशीथे, एमां एम कहाँ जे पासत्यादिक पांचने जे नवरजे तेमां सलाप कुशीलादिक
आवे अने ते दोषी सुमतिनीपरें ससार भमे तथा । "तहा जिन्भाकुसीले सेणं अणेगहा तंजातित कहुअ कसाय महुराई लवणाई रसाई आसायंते अदिठ्ठासुयाई इहपरलोगोभय विरुद्धाई सदोसाईं मयारजयारुचारणाई अयसंम्भक्खाणं संताभिओग्गाई वा भणते असमय धम्मदेसणावत्तणाणयजिब्भानुसीलेणेए । से भयवं किं भासाए कुसीलत्तं भवइ ? गोयमा भव से भयवं जड एवं ता धम्मदेसणं न कायव्वं गोयमा सावज्जणवज्जाणं वयणाणं जो न जाणड विसेसं बुलुंपि तस्स न खमं किमंग पुर्ण देसणं काउं" इति महानिशीथे ॥ ६ ॥ जनमेलननी नहीं ईहा, मुनि भाषे मारग नीरीहा । जो बहुजन सुणवा आवे, तो लाभ धर्मनो पावे ॥ ७ ॥
अर्थ — जनमेलन के० लोक भेला करवानी नहीं ईहा के० इच्छातो नयी पण धर्मनी प्राप्ति जाणीने लोक आवी वेसे छे तेने मुनीश्वर जैनमार्ग भाषे पण निरीहा के० आशारहितथका कहे पण कोडी मात्रनी आशा न राखे अने यश तथा माननी इच्छा न राखे.
