________________
( ९९ ) ते चक्रवर्त्तिने तेज दिवसे धान्य नीपजावी देता हता आज ते विना पण काम चाले छे तथा पूर्वे सहस्त्रयोधी हता हमणा अल्प पराक्रमी सुभटोयी पण शत्रुनो पराजय करी राज्य पाले छे तेम साधु हमणां जीतव्यवहारे पण संयम पाछे छे तथा पटमासतुं प्रायश्चित्त होय तेने हमणां पांच उपवास कला छे तथा पूर्वे महोटी पुष्करिणीओ हती हमणां नानी छे तेथी काम चाले छे इत्यादिक दृष्टांत जीतव्यवहार पण जाणवो अथवा किं बहुना "जं सव्वहा न सुत्ते, पडिसिद्धं नेव जीववहहेउ । तं सव्वंपि पमाणं, चारितघणाणं भणिधं च ॥ १॥ अवलंचिऊण कज्जं, जं किंचि समायरंति गीयत्था । थोवावराहबहुगुणं, सव्वेसिं तं पमाणं तु ॥ २ ॥ |” इत्यादिक जेम आर्यरक्षितजीयें आचर्यु ते दुर्बलिका पुष्पमित्रजीयें अंगीकार कर्तुं तेमज सुविहीते जे आचर्यु ते सर्व कबूल करे ॥ ६ ॥ ।
व्यवहार पांचे जाषीया, अनुक्रमें जेह प्रधान |
आज तो तेमां जीत छे, ते तजियें हो केम वगर निदान ॥ सा० ||७||
अर्थ - ते माटेज कहे छे जे पांच व्यवहार कह्या छे तथा अनुक्रमें जे प्रधान होय ते आदरवो. यदुक्तं - "कइविणं भंते ! वबहारे पणत्ते! गोयमा ! पंचविहे वबहारे पन्नते तंजहा - आगमे सुए आणा धारणा जीए, जहा से तत्थ आगमे सिया आगमेणं ववहारं पठवेज्जा | गोय से तत्थ आगमे सिया, जहा से तत्थ सुए सिया सुएणं ववहारं पठवेज्जा २ | णोय से तत्थ सुए सिया, जहा से तत्थ आणा सिया आणाए बवहारं पठ्ठवेज्जा ३ । गोय से तत्थ आणा सिया, जहा से तन्थ धारणा सिया धारणाए ववहारं पठवेज्जा ४ | णोय से तत्थ धारणा सिया, जहा से तत्थ जीए सिया जीणं ववहारं पट्टवेज्जा ५ । इच्चेतेहिं पंचहिं बवहारं पठवेज्जा तंजहा - आगमेणं सुरणं आणाए धारणाए जीएणं । जहा जहा से आगमे सुए आणा धारणा जीए तहा तहा बवहारं पढवेज्जा | से किमाहु भंते ! आगमवलिया समणा निग्गंथा इचेयं पंचविहं बवहारं जदा जदा जिहिं तहा तहा तर्हि तर्हि अणिसितोवस्सयं समं ववहारमाणे णिग्गंथे आणाए आराहए भव" इति भगवतिसूत्रे शतक आठमे उद्देशे आठमें कहुं छे. आज तो वे पांच व्यवहारमां जीतव्यवहार मुख्य छे जीतव्यवहारेज काम चालेछे ते जीत व्यवहार वगर निदान के० कोइ पण कारण विना म त्यजियें एटले जीवव्यवहार जे आचार्ये बांध्यो ते प्रमाण हे ॥ ७ ॥
श्रावक ममत्व अशुद्ध वली, उपकरण वसति आहार |
सुख शील जे जन ते आचरे, नवि धरियें हो चित्त लगार ॥ सा० ८ ॥
अर्थ- हवे एवी आचरणा ते अप्रमाण छे केमके सिद्धांतमां ना कही छे जे श्रावकनुं ममत्व न करवुं. यतः- “गामे वा कुले वा नगरे वा देसे वा ममत्तं भावं न कहिंचि कुज्जा" इत्यादि श्रावनुं ममत्व करे ते अप्रमाण छे तथा अशुद्धमान उपगरण वसति आहार प्रमुख लेवानी आगममां ना कही छे अने जो लीये तो ते आचार अप्रमाणं छे. यतः आगमे - " पिंड सिज्जं च वत्थं च चखत्थं पाय मेव य । अकप्पियं न इच्छिज्जा, पडिगा हेज्ज कप्पियं ॥१॥",
,
1