________________
(४३) साधुमांत अने गृहस्थ पण मांत एम चोभंगीथाय इत्यादिक सर्व ओपनियुक्तिमा विस्तार छे ते जोजो. हवे अक्षरार्थ लखे छे जे साधु ऋजुभावे के भद्रक थकां पूर्वोक्तरीते एकाकीचाले के० रह्या होय तेहने जुत्त के० कोइक पूर्वोक्त रीते एकाकीपणुं युक्त छे पण अन्यथा नहीं इतिभाव. वली वे प्रकारना घट चाल्या छे एक भावित अने वीजो अभावित तेमां अमावित ते नवा घट अने भावितना वे भेद एक शुभद्रव्ये भावित वीजा अशुभद्रव्ये भावित ते वली एकेकना वे वे भेद एक वाम्य वीजो अवाम्य. जे वाम्य ते वासना टाली शकीयें अने जे अवाम्य ते वासना टाली न शकीयें तेमां कुवासना वामवा योग्य होय ते रुडा जाणवा. ए वाम्य कुवासना एटला पदनो अर्थ थयो अने जे अनुवासना के० कुवासनायें वास्याज नथी ए नवा घट के० घडा छे ते पण रुडा एम विशेपावश्यकमांछे अथवा वाम्य अवाम्य घटनी भावना नंदिसूत्रनी वृत्तिथी जाणवी. उक्तं च पयईहिं भद्दभावा, कुवासनावासियाविनो दुहा । उज्जुमइणो सुकंखा, ते देसाराहगा उचा ॥१॥" एवा देसाराधकयुक्त होय ते पूर्वोक्त कारणे एकाकीपणे गीतार्थविना रहे इतिभाव ॥ २० ॥
अज्ञानी गुरुतणे नियोगे, अथवा शुभ परिणामरे। कम्मपयडी साखे सुदृष्टी, कहियें एहनो ठामरे । सा० २१ ॥
अर्थ-वली अज्ञानी अगीतार्थने गुरुतणे नियोगे आज्ञा परवशें थकां पण ऋजुमार्गे वर्चे छे अथवा शुभ परिणामवंत छे गुणनो रुचीवंत छे तो कम्मपयडीनी साखे तेने सुदृष्टीवंत कहियें एनो स्थानक सम्यक् दृष्टी गुणठाणो जाणवो ॥ २१॥ ए गाथानो अर्थ ज्ञानविमलमूरिना करेला टवा उपरथी लख्यो छे ।। २१ ॥
जे तो हठथी गुरुने छांडि, भग्नचरण परिणामरे । सर्व उद्यमें पण तस निश्चय, कांइ न आवे ठामरे ॥ सा० २२ ॥
अर्थ-जे तो के. ने वली भन्नचरण परिणाम के जेहना चारित्रना परिणाम भाग्या छे एहवो थको हठ कदाग्रह थकी गुरुने छांडीने सर्वप्रकारे निन्हवादिकनी पेठे उद्यमें के० कष्ट उधम करे छे पण तस के० तेना कष्टप्रमुख सर्व निश्चय करीने कोइ नावे ठाम के० काइ लेखे न लागे. यत:-" आणाइ तवो आणाइ संजमो तहय दाणमाणाए । आणारहिओ धम्मो, पलालपुलुब्व पडिहाइ ॥ १॥” इति संवोधसित्तरी मध्ये कयु छे ॥ २२ ॥
आणा रुचिविण चरण निषेधे, पंचाशके हरिभदरे । व्यवहारें तो थोडं लेखे, जेह सकारें सदरे ॥ सा० २३ ॥
अर्थ-जेने परमेश्वरनी आज्ञानीज रुचि छे ते तो चारित्रने योग्य छे पण एवी आज्ञाकचिविना चरणनिषेधे के० चारित्रनी ना कही छे शामाटे जे आज्ञारुचि नयी वो बीजो कष्ट
