________________
(६७)
निज शक्ति सारं काजनो, आरंभ गुण अनुराग; आराधना 'गुरु आणनी । जेहथी लहिये हो भवजल ताग ।। सा० ॥३॥ __ अर्थ-तथा पोतानी शक्ति प्रमाणे तप संयमादिक कार्यनो प्रारंभ करे पण शक्तिने ओलंघी तपस्या प्रमुख न करे ए पांचमुं लक्षण अने गुण अनुराग के० गुणीनो पक्षपात होय ए छटुं लक्षण तथा गुरुआज्ञानु आराधq तथा गुरुना आदेशे वर्तवु गुरुनी आणाथी संसारसमुद्रनो पार लहिये के० पामियें ए सातमु लक्षण ॥ ३ ॥
मार्ग समयनी थिति तथा, संविज्ञ बुधनी नीति । ए दोई अनुसारें क्रिया, जे पाले होते न लहे नीति सा ॥
अर्थ-हवे उपर कहेला सात भेदमांथी मार्गानुसारिणी क्रिया नामें प्रथम भेद वखाणे के मार्ग के० समयनी स्थिति एटले आगमनी मर्यादा ते आगम केने कहियें. उक्तंच"आगमोह्याप्तवचनमाप्तं दोपक्षयाद्विदुः। वीतरागोऽनृतं वाक्यं, न ब्रूया त्वसंभवात् ॥१॥" ते आगमनी स्थिति उत्सर्ग अपवादरूप शुद्ध संयमनो उपाय ते मार्ग कहियें अथवा जे संविज्ञ वुधनी नीति के० संविज्ञ जे मोक्षाभिलापी अने बुध ते गीतार्थ इहां बहुपद अधिक कहिये ते वारे एम कहेवु जे संविज्ञ वहुगीतार्थनी नीति के जे आचरण क्रियारूप तेने पण मार्ग कहियें ए दोई के० वे अर्थ मार्गना कह्या तेवा मार्गने अनुसारिणी जे क्रिया आगमनी अ‘वाघायें संविज्ञ व्यवहाररूप ते मार्गानुसारिणी क्रिया कहियें एवी क्रिया जे पाले तेने भीवि
के संसारनी वीक न लहे के० कदापि न पामे. इति गाथार्य हवे संविज्ञ गीतार्थनी नीति 'एना पदच्छेद करियें छैयें संविज्ञ पद कयु ते 'असंविज्ञपणुं टालवा माटे'का तो ते घणा असंविज्ञ मलीने जे आचरथो होय वोपण प्रमाण न थाय यद्यवहार:-"ज जीयमसोहिकर, पासत्यपमत्तसंजयाईहिं । बहुएहि वि आयरियं, न पमाणं मुद्धचरणाणं ॥१॥" इहां बहु • गीतार्थ पद मूक्यु तेतुं कारण ए जे एक गीतार्थे आचर्यु होय ते कदाचित् अनाभोगें अनव बोधादिक कारणे विपरीतपणे आचर्यु होय ते पण प्रमाण न थाय ते माटे बहु गीतार्थपद मृत्यु तो ते वहु गीतार्थ जे आचरे ते अवितथ होय इहां कोई प्रश्न करे जे आगममार्ग कहेवो ते तो युक्त छे पण बहुजनाचरण कहे, युक्त नथी केमके घणा लोकोयें तो लौकिक मार्ग आचरयो होय माटे आगम ते तो प्रमाण पण घणा लोकोनुं आचरण प्रमाण नहीं वली आगम ते ज्येष्ठ छे बहुजन आचरण ते अनुज्येष्ठ छे अने लौकिकमांपण ज्येष्ठने मूकी
अनुज्येष्ठ पूजन युक्त नथी तेमज आगम तो केवली पण अप्रमाण नकरे. यव:-"आहाम,ओवउत्तो, मुअनाणीजइवि गिग्रहइ असुद्धं । तं केवलीविझुंजइ, अपमाणं मुझं भवे इहरा ॥१॥" 'तथा.पागम छतां जो आचरणा-प्रमाण करियें तो आगमनी लघुता थाय हवे गुरु उत्तर कहे छे जे संविज्ञ गीतार्थ छे ते आगमनी अपेक्षा विना आचरेज नहीं ते शुं आचरे नहीं तथा शुं आचरे ते कहे छे.. यत:-" दोसा जेण निरुज्झति, जेण खिज्जति पुन्धकम्माई।