________________
(४९)
प्रमुख कारणे एकाकीपणे विचरवानी आज्ञा छे पण कारणविना नहीं इत्यादिक बहु वात छे ते आचारांगतिथी जाणवी. एटलाज माटे आ स्तवननी मूलगाथामां विशेष पद मूक्युं छे माटे अव्यक्तने तो विशेषें करी सर्वथा वारयो तथा व्यक्तने पण कारणविना वारयोछे तो अव्यक्तने वारघो तेनुं शुं कहेनुं ते पंखी पोत दृष्टांतें करी जाणवुं जेम पंखीनो पोत के० बालक तेने पांख आवी न होय अने उडवा जाय तो वीजा ढंकप्रमुख जनावर तेने उपद्रव करे तेम अव्यक्त अगीतार्थ वालक होय तेने परदर्शनी उपद्रव करे जाणो प्रवचनसार के० ए जैनागमनो सार जाणो. यतः काव्यं - "जहा दिया पोयमपक्खजायं, सवासयापविउमणं मणागं । तमचाइयातरुणपमत्तजाई, ढंकाइअव्वत्तगमंहरेज्जा ॥१॥” माटे जेम पंखी पोकाना बालकने सूना सूकता नथी तेम मूर्खने गीतार्थ एकला न मूके इतिभावः || ६ |
एकाकीने स्त्री रिपु श्वानतणो उपघात,
भिक्षानी नवी शुद्धि महा व्रतनो पण घात | एकाकी सच्छंदपणे नवि पामे धर्म,
afa पामे पृच्छादिक विण ते प्रवचन मर्म ॥ ७ ॥
अर्थ - जे एकाकी विहार करे तेने खीनो तथा रिपु के० शत्रुनो अने श्वान के० कुत रानो उपघात थाय तथा भिक्षा पण दोषसहित लीये तो तेने कोण निषेध करे माटे भिक्षानी शुद्धि पण न रहे तथा महाव्रतनो पण अनुक्रमें घात थाय. गाथा - "दुपसाणसावय, इत्यी भिक्खाइदोसदुल्ललिओ । वयगाइ धम्मभाई, तम्हा रम्मो न एगागी ॥१॥” इति पिंड निर्युat तथा “एगागियस्त दोसा, इत्थी साणे तहेच पडिणीए । भिक्खविसोहिमहव्वय, तम्हा स विइज्जए गमणं ॥ १ ॥” इति धर्मरत्न वृत्तौ जे एकाकी विहार करे ते स्वच्छंदपणे विचरे पोताने मते उपज्युं ते खरं पण गुरुआज्ञानी अपेक्षा न रहे ते माटे जे स्वमति कल्पनावंत
धर्म न पाये. यतः - इकस्स को धम्मो, सच्छंदगईमईपयारस्स । " इत्युपदेशमालायां तथा जे एकाकी होय ते पृच्छा के० वांचना पृच्छनादिक ते पण गुरुविना न पाये अने ते विना प्रवचन के सिद्धांत तेनो मर्भ जे रहस्य ते केम पामे. यतः- “कची सूत्तत्यागमपडि-, पुच्छण चोयणा व इकस्स । विणओ वेयावर्थ, आराहणया य मरणंते ॥१॥ " इत्युपदेशमालायां ॥७॥
सुमति ग्रुपतिः पण न धरे एकाकी निःशंक, भाव परावर्त्ते आलंबन धरे सपंक ।
जुदा. जुदा थातां थविर कल्पनो भेद,
store मन लोकना थाए धर्म उच्छेद ॥ ८ ॥
अर्थ - सुमति के० इर्यासमिति प्रमुख पांचसमिति तथा मनादि त्रण गुप्ति ते पण न घरे
