________________
( ९२ )
१७ वेसा इव गिहवासं, पालइ सत्तरसपयनिबद्धं तु । भावगयभावसावगलखणमेयं समासे || ३ ||" ए सतर गुण कह्या तेमां पहेलं लक्षण कहे छे उहां इच्छा चंचल चित्तथी एवं लिपिदोषे घणी मतोमा लखायुं छे तेथी पूर्व टवाकारें इच्छा एवो अर्थ करयो छे पण
निर्मूल के माटे वेख्यो छे अत्रायें धर्मरत्न ग्रंथ जोड़ने निश्चय करवो. इत्थी के स्त्री केवी छे जे चित्ती चंचल के० चपल छे एटले अन्य अन्य पुरुषनी इच्छा करनारी छे वली वाट नरकनी मोटी के० मोटी नरकनी वाट छे एटले नरके जवानो मार्ग हे ते खोटीरे के० sita छे माटे खीने एवी जाणीने मूके ए गुण घुरें गणो के पहेलो संख्यामां गणो ॥२॥. इंद्रिय चपल तुरंगने, जे रुंधे ज्ञाननी राशेरे । पासेंरे, ते बीजो गुण श्रावक धरे ए ॥ ३ ॥
अर्थ - हवे इंद्रिय जे पांच शास्त्रोक्त स्वरूप तद्रूप जे चपल के० शीघ्रगामीपणा माटे दुर्गतिने सन्मुख चालता एहवा जे तुरंग के० घोडा तेने जे ज्ञानरूप रारों के० रासडीयें करीने रुंधे के० रोकी राखे ए बीजो गुण ते श्रावक पोता पासे घरे. यतः - " इंदियचवलतुरंगे, दुग्गइमग्गाणुधाविरे निश्चं । भावियभवस्सरूवो, रुंभइ सन्नाणरस्सीहिं ॥ १ ॥ " ॥ ३ ॥ क्लेशणुं कारण घणुं, जे अर्थ असारज जाणेरे । आणेरे, ते त्रीजो गुण निज संनिधि ए ॥ ४ ॥
अर्थ-जे घणुं के० अत्यंत क्लेशनुं कारण एवो जे अर्थ के० द्रव्य तेने असारज जाणे ए जो गुण निजसंनिधि के० पोतानी पासे आणे के० लावे । ४ ॥
भवविडंबनामय अछे, वली दुःखरूपी दुःख हेतोरे । चेतोरे, एम चोथो गुण अंगी करे ए ॥ ५ ॥
अर्थ-भव के० जे संसार ते केवो छे जे विटंबनामयी छे वली जन्म, जरा, मरण, रोग, शोकादिक दु खरूपी छे वली जन्मांतरे नरकादिक दुःखनो हेतु छे एम दुःखनीज परंपरा आपे ते चेतो के० जाणो ए चोथो गुण श्रावक अंगीकार करे ॥ ५ ॥
खोण सुख विषय विषोपमा, एम जाणी नवी बहु इहेरे । बीहेरे, तेथी पंचम गुण वर्गों ए ॥ ६ ॥
:
अर्थ- हवे विषय केवा छे जे क्षणिक सुख छे ते पण विषोपमा के० कालकूट सरिखा
छे परिणामे दारुण छे एवा विषय जाणीने तेने वहु के० अत्यंतपणे नवी इहे के० न वांछे अने ते विषयने असार जाणे छे माटे तेथी वीहे के० वीतो रहे ए पंचमगुणने वरयोथको शोभे ॥ ६ ॥
