Book Title: Gnatadharmkathanga Sutram Part 02
Author(s): Ghasilal Maharaj
Publisher: A B Shwetambar Sthanakwasi Jain Shastroddhar Samiti
View full book text
________________
ताधर्म यसो वीससापरिणयापि' प्रयोगविस्रसा परिगता अपि, प्रयोगेण-प्रयोगपरिणामेन जीव कत्तव्यापारेण निससयानपिसमापरिणामेन स्वभावेन च परिणताः एकावस्थाया अवस्थान्तर प्राप्ताः सुगदादय पुद्गग दुशदादित्वेन दुशदादया मुश ब्दादिरूपेण परिणता इत्यर्थ पुनलाः खलु भान्तीति हे स्वामिन् । प्रनता =मग वता कथिता । ततः खलु स जिनशनु. सुयुद्धेरमात्यस्य एवम् उक्तरूपेण 'आइक्खमाणस्म ' आचक्षाणस्य कथयत , एतम् पूर्वोक्तम् अर्थम-शब्दादिपुद्गलाना शुभाशुभपरिणामस्प भाव नो आद्रियते तद्वारपस्याऽऽदर न करोति, नो परिजा जाते हैं और जो पुद्गल अशुभ म्पर्श रूप में परिणमे शुए होते है वे ही पुगल शुभस्पर्शरूप में परिणम जाते है। इस प्रकार का परिणमन पुद्गलों में जीवकृत व्यापाररूप परिणाम से और स्वाभाविक रूप से होता रहता है । एक अवस्था से अवस्थान्तर की प्राप्ति प्रत्येक समय प्रत्येक द्रव्य में होती रहती है । इस परिणमन से कोई भी द्रव्य अछूता नही है। इसी परिणाम का नाम स्वाभाविक परिणमन है । यह बात प्रभुने स्वय प्रतिपादित की है । ( तएण से जितसत्तू सुबुद्धिस्स अमच्चस्स एवमाइस्यमाणस्स ४ एयमट्ट नो अढाइ, नो परियाणई, तुसिणीए सचिट्ठा, तरण से जियसत्तू अण्ण या कयाई पहाए आसखघवरगए मया भडचडगर आसबाहिणीयाए निज्जायमाणे तस्स फरिहोदगस्स अदूरमामते ण वीइवयइ ) अमात्य सुबुद्धि की इस बाद को सुनकर जिनशत्रु राजा ने उमकी इस बात का आदर नहीं किया-उसकी बानको स्वीकार नहीं किया। केवल પગલે અશુભ સ્પર્શ રૂપમાં પરિણત થયેલા હોય છે તે પગલે જ શુભ સ્પર્શ રૂપમાં પરિણત થઈ જાય છે. આ જાતનું પુગમા પરિણમન જીવકૃત વ્યાપાર રૂપ પરિણામથી અને સ્વાભાવિક રૂપમાં થતું રહે છે એક અવસ્થા માથી અવસ્થાન્તરની પ્રાપ્તિ દરેક સમયે દરેક દ્રવ્યમાં થતી રહે છે આ પરિણુમન એકે એક દ્રવ્ય માટે ચક્કસ પણે સમજવું જોઈએ દરેકે દરેક દ્રવ્યમાં આ જાતનુ પરિણમન થતુ જ રહે છે પ્રભુએ સ્વય આ વાત સ્પષ્ટ કરી છે __ (तएण से जितसत्तू सुवुद्धिस्स अमच्चस्स एवमाइक्खमाणस्स ४ एयमट्ट
नो आढाइ नो परियाणई, तुसिणीए सचिटइ, तएण से नियसत्त अपणया कयाई ___ण्हाए आसखधवरगए महया भडचडगरआसवाहिणीयाए निज्जोयमाणे तस्स फरिहोदगस्स अदरसामतेण वीइवयइ)
અમાત્ય સુબુદ્ધિની આ વાત સાંભળીને જીતશત્રુ રાજા એ તેના કથનને આદર કર્યો નહિ, ફક્ત સભળીને તે ચૂપચાપ બેસી જ રહ્યો એક દિવસે