________________
गुरौ गुरुत्वं श्राद्धेषु, स्मृतं सन्मार्गदेशनात् । श्रावकत्वं श्रावकेषु, गुरावेकान्तभक्तितः ॥१९॥
શ્રાવકોને સન્માર્ગની દેશના આપવાથી ગુરુમાં ગુરુપણું કહેવાયેલું છે અને ગુરુમાં એકાંતભક્તિ રાખવાથી શ્રાવકમાં શ્રાવકપણું કહેવાયેલું છે.
देवगुरुधर्मकार्ये, कुर्वन् हिंसामृषे अपि। निर्दोषोऽवाचि सिद्धान्ते, श्रावकः श्रमणोऽपि वा ॥१९२॥
દેવ-ગુરુ અને ધર્મના કાર્યમાં હિંસા અને અષાને કરતો શ્રાવક અથવા સાધુ પણ સિદ્ધાંતમાં નિર્દોષ કહેવાયો છે.
गुरुः स किं गुरुः ? श्राद्धः, स किं श्राद्धः प्रकथ्यते?। परस्परं ययोः प्रीति-नँधते हितहेतुभिः ॥१९३॥
શું તે ગુરુ, ગુરુ કહેવાય? તે શ્રાવક, શું શ્રાવક કહેવાય? કે જે બંનેની હિતના હેતુથી પરસ્પર પ્રીતિ વધતી નથી.
श्राद्धा नृपा हि साधूनां, श्राद्धानां साधवो नृपाः । वनसिंहमुखघ्राणन्यायेनैव मिथो गुणः ॥१९४॥
વનસિંહમુખઘાણ'ન્યાયથી સાધુ અને શ્રાવકો બંને પરસ્પર એક બીજાના ઉપકારી છે. માટે કહ્યું : સાધુઓ શ્રાવકોના રાજા છે, શ્રાવકો સાધુઓના રાજા છે. સિંહનું ઘાણ (નાક) મુખને સ્વાદિષ્ટ સામગ્રી પ્રત્યે આકર્ષિત કરી ઉપકાર કરે છે અને મુખ સ્વાદિષ્ટ સામગ્રી મેળવી ઘાણને સંતોષ આપી ઉપકાર કરે છે.
कायोत्सर्गी चतुर्मास्यामायात् सङ्घनृपाज्ञया। मेरौ विष्णुकुमारर्षिः शिक्षितुं नमुचि न किम् ? ॥१९५॥
૪૫
