________________
પતિમારિકાએ પોતાના પતિને, નયનાલીએ પતિ યશોધરને સૂર્યકાંતાએ પ્રદેશીરાજાને અને ચુલણીએ ચક્રવર્તી પુત્રને મારી નાંખ્યો.
श्वसुरं नृपूराभिज्ञाऽभयाराज्ञी सुदर्शनम् ।
चिक्षेप व्यसने चैवं, योषितोऽपि सदूषणाः ॥ २०८ ॥ નુપૂરપંડિતાએ સસરાને અને અભયારાણીએ સુદર્શનશેઠને દુઃખમાં નાંખ્યા – આ રીતે સ્ત્રીઓ પણ દૂષણવાળી હોય છે.
तीरदुमाः प्रयच्छन्ति, फलं छिन्दन्ति चातपम् । तेभ्यो ऽपि निम्नगा दुह्येत्, सस्नेहा क्वापि न स्त्रियः ॥ २०९ ॥ નદીના કાંઠે ઊભેલાં વૃક્ષો ફળો આપે છે તેમ જ નદી ઉપર પડતા સૂર્યના તાપને અટકાવે છે. એ જ વૃક્ષોને નદી પૂરમાં તાણી જાય છે. આવા ઉપકારક વૃક્ષોનો દ્રોહ કરીને પોતાનું ‘નિમ્નગા’ નામ સાર્થક કરેછે એજ રીતેનીચ ગામિની સ્ત્રીપણ વૃક્ષ જેવા ઉપકારી પતિનેછેહ આપે છે. સ્ત્રીઓને ક્યાંય સાચો સ્નેહ હોતો નથી. સુરી-નારી-વત્તુરી-શ્રીવ્ડી-ટિા-શુજી ।
प्राप्यन्ते घृष्टपृष्टां षट्, प्रायः परकरं गताः ॥ २१०॥ છરી, સ્ત્રી, સાવરણી, ચંદનનો ટુકડો, ચોક-ખડી, અને શુકીનામની વનસ્પતિ - આ છ વસ્તુ બીજાના હાથમાં ગયેલી પ્રાયઃ કરીને ઘસાયેલી પીઠવાળી બને છે.
બીજા દોષો
तन्नास्ति विश्वे यद्वस्तु, रक्तैः स्त्रीभ्यो न दीयते । आस्तामन्यः स्वदेहार्धं, पार्वत्यै शम्भुरप्यदात् ॥२११॥
૪૯
