________________
( ૩૩ ) મદદ આપી લગ્ન પ્રસંગની પૂર્તતા કરી. પરંતુ આ સમચનું બ્રાહ્મણનું ઉદ્ધતાઈ ભરેલું કૃત્ય કલ્યાણરાયનાં હૃદયમાંથી વિસ્મરણ થયું નહીં, તેથી તેમને બીજો પ્રસંગ એ આવ્યો કે તુરત બધા ખેડાવાળ બ્રાહ્મણને સ્ત્રી, પુરૂવા ને કુટુંબ સાથે સર્વેને એક વહાણુમાં બેસાડી અને પિોતે પણ તેજ વહાણુમાં બેસી ભરદરિયે જઈ આખું વહાણ બુરાડવા ખવાસીને હુકમ કર્યો તે વખતે સ્ત્રી, પુરૂષોને છોકરાંઓનું આક્રંદ તથા નમ્રતા જોઈ કયાણુરીયને દયા આવવાથી છેવટ તેઓ સર્વને હદપારની શિક્ષા કરી તે બ્રાહ્મણોએ, હદ છોડતાં એટલું માગી લીધું કે કંઈ પણ અમારૂ ચિહ રાખવું જોઇએ ? ત્યાર છેવટે કંઈક મૃત્યુ પ્રસંગે યજમાન પાસેથી ચેકસ પૈસા (નહીં કે રૂપીઆ ) મળે તે પૈસા આપવા દયા કરી. આ બ્રાહ્મણો એક કહેવત એવી કહેતા કે-લાડ લાકડાં ને ખેડાવાળ કહા તે ફાડી ફાડી ખાશે આવા તેમના ઉન્મત્ત પણને લીધે કલ્યાણરાયે તેમને હદપારની શિક્ષા કરી એ યોગ્ય ઉમદા કૃત્ય કર્યું જણાય છે. આથી ખંભાતમાં બીજા બ્રાહ્મણે યજમાનવૃત્તિ કરે છે. આ બ્રાહ્મણને હાંકી કાઢ. વાથી તેઓ જુદે જુદે સ્થળે જઈ વસ્યા છે. વળી ખં, ભાતથી નીકળેલા જે જે લાડ લોકો દમણ, વાઈ, થાણ તથા મુંબઈ વસ્યા છે તે સર્વે ઉપર આ ખેડાવાળને બીલકુલ હક નથી. *
સામાન્ય વાત તો એજ કે વણિક ગૃહસ્થ માત્રને બ્રાહ્મણની તે જરૂર શુભાશુભ પ્રસંગે પડે જ, માટે સવે કોઇ પિતાની નજીકમાં બ્રાહ્મણોના કુટુંબની વસ્તી હોવાથી ગોર સ્થાપે, કારણ કે આમ થવાથી ગેર જમાનજ એક બીજાને ઉપયોગી થાય, આથી બ્રાહ્મણે પોતાના mયુના યજમાનોનું દરેક કાર્ય સંભાળવું, તેમ યજમાને
