________________
( ૧૦ )
અને દુલભદાસ હતા. તે સઘળાં તેમને મામા હારભાઈ અને ભક્તિભાઈને ત્યાં ઉર્યા હતા.
લક્ષ્મીદાસ શેઠ વડોદરામાં રહેતા અને વ્યાજ વટતરને ધંધા કરતા, અને વાડીયા તાલુકામાં માહેંધર ગામ છે ત્યાં એ શેઠ ખાધા પાંજરાનો પણ વ્યાપાર કરતા તેથી વ્યાપારના અધવાર તરીકે તેમનું માઢોધર ગામે રહેવું થતું હતું. આ વખતે ઇ. સ. ૧૯૩૦ માં વડોદરામાં શ્રીમંત પીલાજીરાવ મહારાજની સત્તાને પૂર્ણ અમલ હતો.
સમયાનુસાર લક્ષ્મીદાસે પિતાના ત્રણ દીકરાઓને સારી કેળવણી આપી ખાનગી ધંધે વળગાડયા હતા. હરિ ભાઈ અને ભકિતભાઈની ખીલતી જુવાનીમાં તેમના તીર્થ રૂપ લદાસ શેઠ સ્વર્ગવાસી થયા. વળી એ ઉપરાંત ટુંક સમયમાં નરસીદાસને પણ અંત આવ્યો તેથી આ યુવાન હરિભાઈ અને ભકિતભાઇના પર તમામ પ્રકારનો બેને આવી પડ્યો.
હરિભાઈ અને ભકિતભાઇના મનમાં રાત દિવસ પિતાની ચઢતી દશા થવા માટે અનેક તરંગો ઉત્પન્ન થતા અને તે કેવી રીતે અમલમાં લાવવા તે વિષે ચિંતવન કરતા. અંતે તેમણે વિચાર કર્યો કે અર્થ સિદ્ધયર્થે કઈ ઉત્તમ સ્થળે જવું જોઈએ. એમ ધારી તેઓ પૂને ગયા. આ વખતે પુનામાં પેશ્વા સરકારને પૂર્ણ ઉદય હેવાથી તેમના તાબાના નાના મોટા રાજા રાણુઓ, જાગીરદાર,
એ રાજધાનીમાં વસતા, ત્યાંના લેકોના અવર જવરને લીધે પિતાનો વ્યાપાર ધમધોકાર ચાલશે એવી બંને ભાઈઓ ની ખાત્રી થવાથી તેઓ ત્યાં રહી ઉમંગભેર વ્યાપાર કરવા લાગ્યા. તેથી તેમની થોડાક વખતમાં સ્થાનીક
