________________
( ૭૫ ) તેના પર પિતાના સોનેરી રંગબેરંગી કિરણો ફેંકી તે જળને વધુ દેદિપ્યમાન કરતાં. આવી પવિત્ર ભૂમીમાં હજારો સાધુ, સંતો, સદ્ગુણસંપન્ન અને ભાગ્યવંત રાજા રાણાઓ, તથા રકો આવી નર્મદા જેવી પવિત્ર માતુશ્રીનું જળપાન, અને નાન કરી સંતોષ પામતા. કેટલાક પરમાર્થીઓ અસંખ્ય સાધુસંતોને મનગમતા ભાતભાતના ભોજન આપી અસંખ્ય નાણું ધર્માદામાં વાપરતા. વળી તે સ્થળે આવેલા અનેક માતા મહાદેવ વગેરે મંદિરોમાં પણ સંસારથી કંટાળી ગયેલા પુરૂષો તપ, દાન, અને એ પણ વારંવાર આનંદથી કરતા અને કહેતા કે “હે માતૃ શ્રી નર્મદે તું અમારું રક્ષણ કર ” આવી દિકર જોડી ખરા અંતઃકરણપૂર્વક પ્રાર્થના કરી ઉપરની માગણી કરવા તેઓ વારંવાર ઉત્સાહી જણાતા હતા. અહાહા !! વાંચક જન ! આવા પ્રાચીન સમયમાં એવા સભાગી પુરૂષો કોણ કોણ હશે તેની ગણના આજ કરવા બેસીએ તો કાંઈ પાર આવી શકે તેમ નથી.
નર્મદાની આસપાસ અને મહી નદી સુધી એક દષ્ટિએ જતાં તમામ પવિત્ર ભૂમિ અંતઃકરણે નજરે પડતી; જેની અંદર રથળે સ્થળે જાતજાતના ચંપા, ચંબેલી, મોગરા, આંબા, નારંગી, કેતકી, દાડમ વિગેરે ફુલફળાદિ અને ભિન્ન ભિન્ન પ્રકારની વૃક્ષ ઘટાઓ જાણે અસંખ્ય, અદ્ભુત પુરૂષ નર્મદા જેવી પવિત્ર માતુશ્રીના હુકમથી તે સ્થળને દિપાવવા સારૂ, અગર પવિત્ર જળથી પિતાના પાપ કનોમાંથી મુક્ત થવાને, અથવા તો તેમની હદનું રક્ષણ કરવાને, યા, રંક જનના રક્ષણાર્થે,કિંવા પ્રાણીઓના દુઃખ ટાળી સુખ કરવા માટે, કે કાંતો જનસમુહના લાભાર્થે, અગર નર્મદા અને મહી નદીની વચ્ચેને લાટ દેશ શોભાવવા, અગાઉથી લાવી તૈયાર કર્યા ન હોય, અને જાણે તેઓનું સુખ લેવાને પંથીઓને બોલાવતાં ન હોય એ સાક્ષાત્કાર થતો હતો.
