________________
તેનું ઘર, જાત, દાગીના અથવા સરસામાન વેચાવીને પણ કરવા અત્યાગ્રહ કરી તેની અંદગીનું સર્વસ્વ સુખ લુંટી લઈ અધમ સ્થિતિ પ્રાપ્ત કરાવવાને ચુક્તા નથી. કારણ કે જેની પાસે સારે પૈસો છે, તે પિતાની ઇચ્છા મુજબ ખર્ચ તે વાંધો નથી. ક્યાં વડોદરાના દિવાન વેરામભાઈએ વડોદરૂ સઘળું જમાડ્યું નહોતું ? કે જેમાં ગાય ભેંસો કુતરાં સુદ્ધાંત કંસાર જમ્યા હતા. પરંતુ હરેક વાત મર્યાદાપૂર્વક સારી લાગે છે. આતો લાંબા સાથે ટુંકે જાય મરે નહીં ને માંદે થાય. એ કહેવત મુજબ થાય છે. છતાં પિતાની શક્તિ વિરૂદ્ધ પતંગી માફક થઈ પડે એ કેટલું આશ્ચર્ય છે !!! બંધુઓ ! બાપદાદા પાસે ઘણા પૈસા હોવાથી તેમણે પ્રસંગે ઝાંપે ઝાલક નાંખી હેય અથવા તેમણે મોટાં મોટાં ગામે નેતર્યા હોય, પરંતુ આપણે ત્યાં તો ઘરમાં હલ્લાં કુસ્તી કરતાં હોય યા “હનુમાન હડિયે કાઢતા હોય ને ભૂત ભુસ્કા મારતા હોય ” તો પછી એ બાપદાદાની આબરૂ શી રીતે જાળવી શકીએ ? અને મોટા વરા કરી ન્યાતના ખોટા સિક્કા યા મહેટાઈ શી રીતે લઈ શકાય! એ કાંઈ બી એની પરિક્ષા નથી કે જેમાં થી સોનાનો સિક્કો મળી નહિ શકે. માટે એવા ફરજ તરીકેનાં કઢંગા જણદિખર્ચે સારૂ જ્ઞાતિ હિતચિંતક આગેવાનને વિચારવા અને તેનું શું પરિણામ આવશે તે જાણવા સોપું છું. જ્ઞાતિના રંકજનો એજ્ઞાનતાની ખાતર ઉપરના વિચાર નિર્માલયા ભરેલા કરી અમાવસ્થા ભોગવે છે તેથી આવી જંદગીમાં નવી થનારી પ્રજાને જન્મથી કેળવણી આપી શકાતી નથી, તેમ તેની જીદગી ફળ કરવાને પુરતાં સાધન મળતાં નથી, વળી ન્યાતીલા તરફથી કે સગાંવહાલાં કે ભાઈઓ, મિત્ર, તરફથી, આ પ્રજાને કેળવણી આપવા,
