Swanubhutini Pagthare

Author(s): Yashovijaysuri
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 8

ક્રોધની માત્રા સાધકમાં વધુ હશે તો સદ્ગુરુ તેને ક્ષમાભાવની દીક્ષા આપશે.
આપણા યુગના સાધનામનીષી પૂજ્યપાદ પંન્યાસજી ભગવંત શ્રી ભદ્રંકરવિજયજી મહારાજ સાહેબે કહ્યું હતું કે અતીતની યાત્રામાં આ આત્માએ પ્રભુના બે મોટા અપરાધો કર્યા છે : જડ પ્રત્યે રાગ અને ચેતના પ્રત્યે દ્વેષ.
એ અપરાધોનું પ્રાયશ્ચિત્ત આ રીતે થાય : જડ પ્રત્યે ઉદાસીનભાવ અને ચેતના પ્રત્યે મૈત્રીભાવ.
જડના રાગને કારણે પણ ચેતના પ્રત્યે દ્વેષ ઊપજે. અહંકારને કારણે પણ આ ઘટના ઘટી શકે.
જડ પદાર્થો પરના આકર્ષણને કારણે ચેતના પ્રત્યેનો દ્વેષ તો ઠેકઠેકાણે દેખાયા કરે છે.
કો કે તમને કંઈક કહ્યું અને તમને ગુસ્સો આવે છે. આ ગુસ્સાની પાછળ છે તમારો અહંકાર. “મને કહેનાર આ કોણ ?
સની હિતશિક્ષા દ્વારા રાગ કે અહંકાર શિથિલ બનશે તો દ્વેષ શિથિલ બનવાનો જ છે ને ! “ન રહે બાંસ, ન બજે બંસુરી.”
ઝંખનામાં સદ્ગુયોગ ભળ્યો અને હવે એ ઝંખના સાધનામાર્ગ ભણીની ગતિમાં ફેરવાશે.
જોકે, ગતિ દેખાશે સાધકના અસ્તિત્વમાં. ગતિનું ચાલક બળ પ્રભુ છે. પ્રભુ ચલાવે. સગુરુ ચલાવે સાધનાની ગાડીને. આને જ હું બૅકસીટજન કહું છું. તમે કારમાં પાછળની સીટ પર બેઠા છો. સદ્ગુરુનું માર્ગદર્શન અને ચલાવ્યા કરે છે.