________________
રત્નમંજૂષા १२ दिणदिक्खिअस्स दमगरस, अभिमुहा अजचंदणा अजा।
नेच्छइ आसणगहणं सो विणओ सव्वअजाणं ॥१४॥
આર્ય ચંદનબાળા સાધ્વીજીએ તે જ દિવસે દીક્ષિત થયેલા રાંક મહાત્માની સામે આસન લેવાનું ન ઇચ્છયું. આવો વિનય સર્વ સાધ્વીજીઓએ કરવો. १३ वरिससय दिक्खिआए, अजाए अजदिक्खिओ साह ।
अभिगमणवंदणनमंसणेण विणओण सो पुजो ॥१५॥
સો વરસનાં દીક્ષિત સાધ્વીજીને પણ આજના દીક્ષિત સાધુની સામે જઈને વંદન-નમસ્કાર કરી અને આસનાદિ વિનયથી તે સાધુ પૂજવા યોગ્ય છે. १४ धम्मो पुरिसप्पभवो, पुरिसवरदेसिओ पुरिसजिहो।
लोए वि पहू पुरिसो, किं पुण लोगुत्तमे धम्मे ॥१६॥ ધર્મ ગણધર રૂપ પુરુષથી ઉત્પન્ન થયો. તીર્થકરે એને ઉપદેશ્યો. ધર્મમાં પુરુષ વડો છે. અજ્ઞાન લોકમાં પણ પુરુષનું પ્રભુત્વ હોય છે તો લોકત્તર ધર્મમાં તો કહેવું જ શું? १५ किं परजणबहुजाणावणाहिं, वरमप्पसक्खियं सुकयो
इह भरह चक्कवट्टी पसंत्रचंदो य दिटुंता ॥२०॥ - બીજા લોકોને ઘણું જણાવવાથી શું? પુણ્ય આત્મસાક્ષીએ જ કરવું યોગ્ય છે. અહીં ભરત ચક્રવર્તી અને પ્રસન્નચંદ્ર રાજા દૃષ્ટાંત રૂપ છે.
