________________
રત્નમંજૂષા
૩૧ ११९ उच्चारपासवणवंत-पित्तमुच्छाइ मोहिओ इक्को।
सदवभायणविहत्थो, निक्खिवह वकुणइ उड्डाहं ।१५९
અંડિલ, માતરું, ઊલટી કે પિત્તથી થતી મૂચ્છ, વાયુવિકાર, વિચિકા વગેરેથી વિહ્વળ બનેલો એકલો સાધુ પાણીનું પાત્ર હાથમાં લેતાં જ તે પાડી નાંખે તો આત્મ-સંયમની વિરાધના થાય અથવા પાણી વિના સ્પંડિલ આદિ જાય તો શાસનની હીલના કરે. १२० एगदिवसेण बहुआ, सुहा असुहा य जीवपरिणामा ।
एक्को असुहपरिणओ चड्ज आलंबणं लद्धं ॥१६०॥
એક જ દિવસમાં જીવને ઘણા શુભ-અશુભ પરિણામ થાય. હવે એકલો હોયતો અશુભ પરિણામમાં પ્રવર્તમાન થતો તે કાંઈક કારણ કલ્પીને સંયમને ત્યજે. १२१ सम्वजिणपडिकुटुं अणवत्था थेरकप्पभेओ य ।
इक्को हु सुथाउत्तोवि, हणइ तवसंजमं अइरा ॥ १६१॥
સર્વ તીર્થકરોએ (સાધુના) એકાકીપણાનો નિષેધ કર્યો છે. કેમકે તેને એકાકી જોઈ બીજા જીવો પણ પ્રમાદમાં પડે અને અનવસ્થાનો દોષ સર્જાય અને ગચ્છવાસિતાનો આચાર ભાંગે. સાધુ ગાઢપણે સાવધાન હોય તો પણ એકલવિહારી થતાં થોડા જ સમયમાં તપસંયમને નષ્ટ કરે છે. ૨૨૨ સુતવસ્તિગાણ પૂના-પણામ-સવાર-વિપયજ્ઞો
बद्धं पि कम्भमसुहं, सिढिलेइ दसारनेआ व ॥१६५॥
