Ratna Manjusha

Author(s): Kantivijay Muni
Publisher: Shrutgyan Prasarak Sabha

Page 68

રત્નમંજૂષા
૫૯ २१५ गुणहीणो गुणरयणायरेसु, जो कुणइ तुल्लमप्याणी
सुतवस्सिणो य हीलइ सम्मत्तं कोमलं तस्स ॥ ३५१॥
જે સાધુ ગુણમાં હણા હોવા છતાં, ગુણ રૂપી રત્નોના ભંડાર સમા સાધુ સાથે પોતાની તુલના કરે છે અને ઉત્તમ તપસ્વી સાધુની નિંદા કરે છે તેમનું સમ્યત્વ અસાર છે. २१६ ओसनस्स गिहिस्स व, जिणपवयणतिव्वभाविअमइस्स।
कीरइ ज अणवज दढसम्मत्तस्स वत्थासु ॥ ३५२॥ વીતરાગના શાસનમાં જેમની બુદ્ધિ ગાઢપણે રંગાયેલી છે અને નિશ્ચલ સમ્યકત્વધારી એવા ઓસન્ના (સાધુ)ને અથવા ગૃહસ્થને કોઈ આપત્તિમાં કારણવિશેષે કરીને મહાત્મા નિષ્પાપ ઉચિત વૈયાવચ્ચ કરે. २१७ बायालमेसणाओ न रक्खई धाइसिजपिंडं च ।
आहारेइ अभिक्खं विगईओ सनिहिं खायइ ॥ ३५४॥ (પાસસ્થ) વહોરવાના બેતાલીસ દોષ ન ત્યજે, બાળકને રમાડવાને નિમિત્તે હરખાઈ જઈને ગૃહસ્થ આપેલો ધાત્રીપિંડ અને ઉપાશ્રયના માલિકે આપેલા આહાર-વસ્ત્રાદિ શય્યાપિંડ - એ બે પિંડ ન ત્યજે, સદાયે વિકારજનક (વિગઈ) અને ક્ષેત્રકાલાતીત આહારનો સંગ્રહ રાખીને વાપરે.
२१८ सूरप्पमाणभोई आहारेई अभिक्खमाहारी
न य मंडलीए भुंजइ, न य भिक्खं हिंडई अलसो ३५५)